บทที่ 128 ความอ่อนโยนภายใต้ความเย็นชาภายนอกของฌอน

"พวกเราเหมือนกัน! พวกเราทั้งมีความภาคภูมิใจและหยิ่งผยอง” “เราใช้ชีวิตทั้งชีวิตอย่างโดดเด่น ฌอน สจ๊วต! ผู้ชายที่หยิ่งผยองอย่างคุณและฉันจะยืนอยู่ได้อย่างไรหากมีผู้หญิงแบบนี้ผู้หญิงที่ถูกเกลียดชังและดูถูกโดยทุกคน ยอมรับไม่ได้แม้กระทั่งมาตรฐานของเราเอง ในฐานะผู้หญิงคนแรกที่เราเคยตกหลุมรักอย่างแท้จริงงั้นหรอ?! “คุณรักเจน ดันน์ สจ๊วต อย่าปฏิเสธเลย คุณรู้ว่าคุณเป็นใคร? หากคุณยังไม่ตกหลุมรักเธอ ปกติคุณจะเย็นชายิ่งกว่าอาร์กติกเสียอีก คุณจะวิ่งมาหาฉันกลางดึกและต่อยฉันแบบนี้หรือ? “ฌอน สจ๊วตคุณตกหลุมรักเธออย่างชัดเจน! “แต่คุณรับได้ไหม สจ๊วต? คุณกล้าที่จะยอมรับว่าคุณรักเธอด้วยคำพูดของคุณเองหรือไม่? “คุณไม่ คุณทำไม่ได้!” ไฮด์คำรามด้วยเสียงหัวเราะอีกครั้ง พลางเย้ยหยันชายคนนั้นที่อยู่ไม่ไกลจากเขา “คุณยังทำเองไม่ได้ด้วยซ้ำ สจ๊วต แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรที่จะให้ฉันทำมัน? “ฉันเป็นทายาทของโซรอส เอมไพร์! “ฉันสามารถหาผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่ฉันต้องการด้วยการชี้นิ้วของฉัน! “ ฉันไม่รักเธอ ฉันจะไม่ยอมรับว่าฉันตกหลุมรักเธอ! “ฮ่าฮ่าฮ่า…” เสียงหัวเราะของเขาดุร้าย แต่ก็เจ็บปวดอย่างสุดหัวใจ หางตาของไฮด์ชุ่มไปด้วย