บทที่ 56

“ไม่” เวสลีย์โบกมืออย่างไม่ใส่ใจ “น้าสามารถตัดสินใจทุก ๆอย่างได้หลังจากนี้ น้ามีมาตรฐานการสร้างที่อยู่อาศัยสูงนะ น้าเคยเจอกับรีเบคก้ามาก่อน พูดตามตรงเธอเป็นคนไม่มีประสบการณ์และไม่มีความรู้ในเรื่องวัสดุก่อสร้างและอุปกรณ์ไฮเทค เธออาจจะทำบ้านของน้าพัง” อีธานรู้สึกค่อนข้างอับอาย นี่เป็นคู่หมั้นของเขาที่พวกเขากับพูดถึงกันอยู่ในตอนนี้ “แต่เธอค่อนข้างทำได้ดีในโครงการศูนย์วัฒนธรรม และเทคโนโลยีนะครับ...” “อย่าลืมสิว่า เธอสามารถชนะการประมูลได้เพราะน้าเป็นคนติดสินบนให้” ความไม่พอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเวสลีย์ขณะที่เขาพูดถึงเรื่องนี้ “นอกจากนั้น หลานควรจะขอบคุณประธานซอเยอร์ที่ไม่พูดถึงเรา ไม่อย่างนั้นเราคงต้องเจอกับปัญหาใหญ่” อีธานรู้สึกผิดหวัง “เข้าใจแล้วครับ ไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่คุณน้าจะปฏิเสธ โอ้ ใช่ ที่คุณน้าถืออยู่เป็นแบบร่างหรือเปล่าครับ? นักออกแบบจากที่ไหนที่คุณน้าให้ร่างแบบให้ครับ? ผมถามเพราะแค่อยากรู้ไม่ได้มีเจตนาอื่น” “โจเซฟ ทัลตัน เขาเป็นเพื่อนของน้าจากเพิร์ธ เขามาเปิดบริษัทสาขาย่อยที่เมลเบิร์น” เวสลีย์ส่งภาพแบบร่างให้หลานของเขา “นี่คือผลงานการออกแบบของนักออกแบบของเขา เธอร่างแบบวิลล