บทที่ 1024

เมสันไม่เคยเก็บงําความเกลียดชังต่อลีอาเลยด้วยซ้ำ "เธอมานี่เพื่อมองหาผู้ซื้อเหรอ?" เมสันเยาะเย้ย “จากท่าทางกระตือรือร้นของเธอ เธอต้องคิดจะขายเรือนร่างของเธอและตามตื๊อผู้ซื้อแหง แต่น่าเสียดายที่เธอทั้งแก่และไม่น่ามอง อย่าทําเรื่องไร้ยางอายเช่นนี้เลยลีอา” ลีอายิ้มเยาะ “ทีคุณมาที่นี่เร็วกว่าฉันอีกก็หมายความว่าคุณก็กําลังพยายามตื๊อผู้ซื้อด้วยสินะ น่าเสียดายจังที่เธอก็คงไม่ได้สนใจตาเฒ่าหงำเหงือกอย่างคุณถึงแม้จะรวยก็เถอะ” โจแอนน์เย้าแหย่ว่า “สามีของฉันรวยมากและมักเป็นคนอื่นที่รบกวนเขาเสมอ ยิ่งไปกว่านั้นคนที่เสนอราคาซื้อคฤหาสน์เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ชายย่ะ...” “ใช่ถึงเป็นผู้ชายแต่เขาก็ใจกว้างกว่าคุณมากนะ 5 หมื่นล้านกับอีก 100 ดอลลาร์เชอะ เมสัน แคมโปสคุณเป็นชาวออสเตรเลียผู้ร่ำรวยที่สุดคนแรกที่ขี้ตืดและใจแคบมากเหลือเกิน ฉันรู้สึกละอายใจแทนคุณที่เสนอราคาจำนวนนั้นออกมาได้” หลังจากที่ลีอาพูดจบ เธอก็ก้าวเท้าฉับ ๆ เดินจากไปโดยเร็วทันที เธอรังเกียจอดีตสามีของเธออย่างซะจริง ๆ คน ๆ หนึ่งจะใจแคบขนาดนี้ได้ยังไง? เมสันอดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า “ลีอาผมไม่ได้ใจแคบ ผมแค่ไม่อยากให้คุณได้รับเงินแม้แต่สักเหรีย