บทที่ 740

“ฮึ่ม! ฉันรู้แล้ว เจอรัลด์ต้องตกใจมากจากการนั่งอยู่ที่นั่นตามลำพังแน่ ฉันพนันได้เลยว่าเขาวิ่งหนีไปแล้วด้วยตัวเอง! ช่างเป็นคนตกใจง่ายจริง! ๆ เลยนะ” ไซลาดูเหมือนจะพบบางอย่างที่เธอสามารถคุยโวถึงได้เรื่อย ๆ วินซี่แค่ส่ายหัวของเธอด้วยการยอมจำนนเท่านั้น ในเวลานี้ เธอต้องการที่โทรหาเจอรัลด์และถามเขาว่าเขาไปที่ไหน แต่หลังจากที่เห็นว่าเลนนาร์ดดูกราดเกรี้ยวอย่างไรแล้วนั้น เธอจึงยั้งจากการโทรนั้น ในที่สุดเจอรัลด์ก็รู้ถึงประเด็นหลักของงานเลี้ยงของประธานกอร์ดอนในวันนั้น เมื่อประธานกอร์ดอนพูดถึงเมาน์เทนท็อปวิลล่าในเมย์เบอร์รี่ เขาจึงเกรงว่าสิ่งต่าง ๆ จะเริ่มกระอักกระอ่วนขึ้นมาถ้าเขาอ้อยอิ่งอยู่แถวนั้นไปนานกว่านี้ มันคงจะแย่ถ้าคนอื่น ๆ จำเขาได้ โดยเฉพาะต่อหน้าไซลา เจอรัลด์จึงเดินออกไปจากห้องโถงก่อนที่จะเกิดบางสิ่งที่เข้าสู่สภาวะเลวร้ายอย่างแท้จริง ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาก็ไปที่นั่นเพื่อสนุกกันตามคำขอของวินซี่ แต่เขายังคงมีเรื่องมากมายที่เขาจำเป็นต้องจัดการ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งที่ทำไมเขาถึงไม่สามารถอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานได้ เขากำลังจะกลับไปที่ห้องของเขาเมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากลูกน้องคนหนึ่