บทที่ 1000 เธอไม่ใช่เหรอที่ต้องการจะมีลูก!

แอเรียนกล่าวด้วยน้ำเสียงแข็งทื่อ “ไม่ ฉันยังไม่พอใจ เราสามารถลืมบางเรื่องได้ แต่บางเรื่องเราก็ไม่สามารถลืมได้ ก่อนที่มันจะได้รับการแก้ไข ฉันก็ไม่ต้องการที่จะคุยกับคุณ ฉันไม่ต้องการที่จะเจอหน้าคุณด้วยซ้ำ คุณบอกว่าคุณไม่สนใจว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับฉันไม่ใช่เหรอ? คุณบอกว่าคุณเลี้ยงลูกเองได้หนิ แล้วทำไม? หลังจากที่ดูแลเขาแค่วันเดียวคุณก็ไม่ไหวซะแล้วเหรอ? ฉันดูแลลูกทุก ๆ วันนับตั้งแต่ที่ให้กำเนิดเขา ปัญหาที่คุณประสบในวันนี้น่ะเหรอ? ฉันต้องเจอแบบนั้นทุกวันมาเป็นเวลาสองสามเดือนแล้ว” บางทีมาร์คอาจจะโกรธ เขาจึงโพล่งออกไปว่า “แล้วเธอจะบ่นทำไม? เธอไม่ใช่เหรอที่ต้องการจะมีลูก!” อย่างไรก็ตาม เขาเสียใจกับคำพูดของเขาทันทีที่พวกมันหลุดออกจากปาก แอเรียนไม่ได้โกรธ อันที่จริงเธอสงบนิ่งมากจนน่ากลัว “คุณหมายความว่าฉันสมควรที่จะเจอแบบนี้เพียงเพราะฉันต้องการที่จะมีลูกอย่างนั้นเหรอ? คุณกำลังจะบอกว่าฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะไล่ตามชีวิตที่ฉันต้องการเพียงเพราะว่าฉันมีลูกอย่างนั้นเหรอ? ฉันอยากมีลูกเอง ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็ไม่สามารถบ่นเกี่ยวกับมันได้อย่างนั้นเหรอ? ในเมื่อคุณพูดแบบนั้น ฉันและลูกก็จะไม่เกี่ย