บทที่ 96 น้องชาย?

ร่างกายของแอเรียนแข็งทื่อทันที สิ่งเหล่านี้ทำให้เธอกลัวมากยิ่งขึ้น “ฉันนอนได้ค่ะ แค่ว่าตอนกลางวันฉันนอนมากเกินไป ไปนอนเถอะ ฉันจะไม่รบกวนคุณแล้ว…” มาร์คไม่ตอบกลับและมือของเขาก็ไม่ได้สร้างความหายนะต่อไป เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกและจ้องมองไปที่เพดานสีดำอย่างว่างเปล่าที่เธอไม่รู้จัก ตาของเขาก็เปิดเช่นกันและการจ้องมองของเขาก็เงียบขรึมและสงบต่างจากเมื่อครู่ที่เขาเพิ่งตื่น... เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น แอเรียนตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายและเหงื่อออกเต็มไปหมด เครื่องทำความร้อนในห้องอุ่นเกินไปและเธอก็ไม่เคยชิน เธอลุกขึ้นและปิดเครื่องทำความร้อน ท้องฟ้าสว่างสดใสเพียงแค่ภายนอก แต่มาร์คยังคงหลับใหล… เธอนั่งบนโซฟาตรงข้ามจากเตียง ปลดล็อกโทรศัพท์และอ่านข่าว โรงงานของครอบครัวทิฟฟานี่ล้มเมื่อคืนที่ผ่านมา ข่าวดังกล่าวเต็มไปด้วยรายงานการล้มละลายของโรงงานแปรรูปอัญมณีที่ดีที่สุดอันดับสามของเมืองหลวง พวกเขาได้เผยแพ่จำนวนหนี้จำนวนมากที่แน่นอนของพวกเขา เธอรู้สึกแย่และอ่อนแอในทันทีนั้น เธอกำลังเฝ้าดูทิฟฟานี่ล้มลง แต่ก็ไม่มีอำนาจที่จะช่วยเธอได้ แอเรียนเงยหน้าขึ้นมองชายบนเตียง เขาดูไม่ดุร้ายเมื่อเขาหลับ เขาจะไม่ใจดีกับคนอื่น