บทที่ 91 ไม่ทันให้เขาได้ตั้งตัว

แอเรียนเสนอโจ๊กลูกเดือยให้มาร์ค “อะนี่ กินโจ๊กสักหน่อยสิ มันดีต่อกระเพาะอาหาร” มาร์คไม่ได้มองเธอ "ออกไป" เธอไม่ยอมรับฟัง “ลุงเฮนรี่กำลังเก็บของอยู่ ไม่มีสิทธิจะพูดเรื่องนี้จริง ๆ หรือ?” มาร์ค นวดที่ระหว่างดวงตาของเขาและน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความอดทน “อย่าทำให้ผมต้องพูดซ้ำ” แอเรียนปิดปากตัวเอง แต่ก็ไม่ได้จากไป มาร์คไม่สนใจเธอโดยตรงและลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ตอนนั้นเองที่แอเรียนรู้สึกกดดัน “มาร์ค คดีที่เกี่ยวข้องกับครอบครัวของทิฟฟ์ได้รับการคลี่คลายแล้ว ผู้ที่เอาวัตถุดิบของเครื่องประดับไปเสียชีวิตแล้วและไม่มีทางที่จะนำวัตถุดิบกลับคืนมาได้อีก ทิฟฟ์ไม่พอใจกับเหตุการณ์ที่พลิกผันแบบนั้น ฉันแค่ออกไปปลอบเธอเท่านั้น! เป็นฉันเองที่ยืนกรานที่จะไป นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับลุงเฮนรี่!คุณควรที่จะโกรธฉันนี่” มาร์คใส่สูทและนาฬิกาของเขาแล้วเหลือบมองเวลาอย่างชิล ๆ “ผมจะให้เวลาคุณสองนาที หากคุณไม่สามารถโน้มน้าวผมได้ ผลลัพธ์จะไม่เปลี่ยนแปลงและคุณก็หยุดพร่ามเรื่องไร้สาระได้แล้ว” แอเรียนรู้สึกร้อนรนด้วยความวิตกกังวลเมื่อเธอโพล่งว่า “ฉันไม่ใช่เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่คุณรับมาอีกต่อไป ฉันเป็นภรรยาของคุณ! นี่