บทที่ 847 การหาพวกแบบเด็ก ๆ แต่ด้วยงบประมาณที่ไร้ขีดจำกัด

ทิฟฟานี่ให้สัญญาณมือว่า "โอเค" "ไม่มีปัญหา ชื่อเล่นของลูกชายเธอควรจะเป็น 'สมอร์' นะ! น่ารักดีออก” สมอร์ ข้าวปั้น ทารกและแมว เจ้าตัวน้อยทั้งสองเป็นผู้กอบกู้ของแอเรียน ตาข่ายดักฝันที่มีขี้เถ้าของข้าวปั้นคอยปกป้องเธอจากฝันร้ายมาตลอด สมอร์ก็น่าจะอ่อนโยนเหมือนกัน พวกผู้หญิงไม่เสียเวลาที่ห้างสรรพสินค้าและซื้อทุกอย่างที่ตนชอบ ไม่นานหลังจากนั้น มือของทั้งสามคนก็เต็มไปด้วยถุงช้อปปิ้ง ทันใดนั้น โทรศัพท์ของทิฟฟานี่ก็ดังขึ้น เธอตอบมันด้วยมือข้างเดียวอย่างลำบากลำบน "ฮัลโหล?" "ช้อปปิ้งอยู่เหรอ?" เสียงแหบแห้งและชัดเจนของอเลฮานโดรตอบเธอ “คุณแอบติดกล้องไว้ที่ฉันหรืออะไร?” ทิฟฟานี่ถามด้วยความตกใจ อเลฮานโดรหัวเราะคิกคัก “ฮิฮิ… ไม่เชิง เจตต์กำลังไปซื้อของให้ผมและเห็นคุณที่ห้างสรรพสินค้า ผมได้ข่าวมาว่าเพื่อนของคุณเพิ่งจะจัดงานเลี้ยงครบ 1 เดือนให้ลูกเขา ผมจ ก็เลยส่งของขวัญไปในนามของคุณ คุณคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม?” ทิฟฟานี่รู้สึกประหลาดใจ “ให้ของขวัญอีกแล้วเหรอ? แต่ฉันไม่เห็นคุณนะ คุณอยู่ที่นั่นด้วยหรือเปล่า?” “เปล่า ผมไม่ได้ไป” อเลฮานโดรตอบอย่างเป็นกันเอง “ของขวัญจากผมย่อมไม่ด้อยกว่าของขวัญจากแฟนเก่าคุณแ