บทที่ 835 ความด้อยกว่าและความไม่รู้สึกตัว

"ใช่แล้ว" แจ็คสันพูดจากอีกฝั่งของสาย "ดึกขนาดนี้แล้ว แถมคุณยังไม่ได้ทานอะไร กว่าผมจะทำอาหารให้คุณเสร็จมันก็จะไม่ทันเอา ผมก็เลยสั่งอาหารมาให้ตอนผมกลับมาถึงบ้าน ได้รับอาหารแล้วหรือยัง? ทานให้เสร็จแล้วก็ไปนอนนะ” เธอรู้สึกอบอุ่นและนุ่มนิ่มขึ้นมา เธอแปลกใจมากในความเป็นห่วงเป็นใยของเขา "ขอบคุณนะ... งั้นฉันจะไปทานอาหารก่อนนะ" เธอจำได้ว่าธัญญ่ากำลังทำราเมนให้เธอหลังจากที่เธอวางสายไปแล้ว เธอรีบตะโกนบอกว่า "ธัญ ไม่ต้องทำอาหารแล้วนะ แจ็คสันสั่งอาหารมาให้แล้ว แถมดูจะเยอะซะด้วย เธอทานข้าวรึยัง? มาทานด้วยกันไหม?" ธัญญ่าจึงปิดไฟที่เตา บะหมี่ที่กำลังจะสุกจากน้ำที่เดือดปุด ๆ ค่อย ๆ แผ่วลง "หนูกินแล้ว คุณทานให้อร่อยเลย" เมื่อเธอเดินผ่านห้องนั่งเล่น เธอไม่แม้แต่จะมองทิฟฟานี่ด้วยซ้ำ ทิฟฟานี่จึงรู้สึกผิดมาก "ธัญ มากินด้วยกันสิ ฉันไม่รู้ว่าแจ็คสันจะสั่งอาหารมาให้ ขอโทษนะ..." ธัญญ่าหันกลับมาพร้อมกับการฝืนยิ้มเล็ก ๆ บนหน้าเธอ "หนูไม่หิวน่ะ คุณทานเถอะ" เช้าวันต่อมา ทิฟฟานี่เห็นบะหมี่ที่เกือบสุกแช่อยู่ในหม้อจากเมื่อวานเมื่อเธอตื่นขึ้นมาเพื่อทำอาหารเช้า ตอนนี้บะหมี่เละแทบเป็นโจ๊ก ถึงแม้ปกติแล้วเธอจะเป็นคนท