บทที่ 831 ฉันสงสัยอีธาน

ในตอนจบแอเรียนก็ถึงกับต้องหลั่งน้ำตา “ฉันอยากรู้ว่าทำไมคุณย่าฉันถึงให้อภัยคุณหลังจากที่คุณบอกเขาเรื่องเครื่องบินตกนั้น? ความคับแค้นใจที่คุณฆ่าลูกชายของเขาจะถูกลบออกง่าย ๆ อย่างนั้นได้ยังไง? ฉันยังไม่สามารถละทิ้งความเกลียดชังที่มีต่อคุณได้อย่างสมบูรณ์แบบแม้จะอยู่กับคุณมานานหลายปีแล้วก็ตาม… คุณย่าบอกว่าคุณย่ารู้ทุกอย่างที่ฉันรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์เครื่องบินตกนั้นและรู้บางอย่างที่ฉันไม่รู้ด้วย อะไรเหรอที่ฉันไม่รู้? คุณยังปฏิเสธที่จะซื่อสัตย์กับฉันแม้ในตอนนี้เหรอ?” มาร์คตัวแข็งตามสัญชาตญาณ เขายกมือขึ้นเพื่อเช็ดน้ำตาให้เธอ “ฉันเลือกที่จะซื่อสัตย์กับคุณย่าเพราะฉันต้องการชี้แจงให้กระจ่าง บางทีคุณย่าอาจจะเกลียดฉัน แต่คุณย่ารู้ดีด้วยว่าฉันจะเป็นแหล่งที่พึ่งพาของเธอไปตลอดชีวิต ตอนนั้นเธอกำลังตั้งครรภ์ คุณย่าจึงต้องการให้เราอยู่อย่างสงบสุขเหมือนครอบครัว คุณย่าบอกว่าคนตายไม่มีวันกลับมา แต่คนที่อยู่ต้องดำเนินชีวิตต่อไป คุณย่าไม่สามารถเกลียดฉันได้ และฉันก็รู้สึกขอบคุณคุณย่ามาก ฉันไม่อยากอธิบายอะไรเพิ่มเติมอีกต่อไป มาแสร้งทำเป็นว่าเธอรู้มานานแล้ว โอเคไหม? “ตอนที่ฉันไล่ป้าและลุงเธอไป ในตอนนั้นฉัน