บทที่ 708 มื้อที่อึดอัด

อเลฮานโดรไม่ปฏิเสธ “ประมาณนั้น ได้โปรดนั่งลงเถอะ อยากกินอะไรก็สั่งได้เลยนะ” เธอมองไปรอบ ๆ “ฉันสัญญาว่าจะเลี้ยงข้าวคุณ ทำไมที่นี่ถึงดูเหมือนคฤหาสน์ของคุณล่ะ? คุณจะเลี้ยงฉันแทนเหรอ?” อเลฮานโดรมองดูเธออย่างมีความหมายด้วยดวงตาที่จดจ่อ “มันไม่สำคัญหรอกว่าใครเป็นคนจ่ายค่าอาหารมื้อนี้ ผมแค่อยากทานข้าวกับคุณ ตอนนี้ผมได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว มันไม่สำคัญอะไรมาก” สิ่งที่เขาพูดทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย โดยเฉพาะวิธีที่เขามองเธอ เธอรู้สึกประหม่าโดยไม่ทราบสาเหตุ ทำไมเขาถึงจ้องมองเธอล่ะ? เพื่อคลายความตึงเครียด เธอจึงเริ่มคุยกับเขา "คุณสมิธ ฉันขอถามได้ไหมว่าคุณช่วยฉันทำไม? เราไม่ได้มาจากโลกใบเดียวกัน ดูเหมือนว่าไม่น่าเป็นไปได้ที่เราจะอยู่บนโลกเดียวกัน คุณไม่ได้อะไรจากการให้ยื่นมือมาช่วยฉัน นอกจากนี้ คุณเป็นนักธุรกิจ แน่นอนว่าคุณจะไม่ทำอะไรที่จะทำให้คุณเสียเปรียบ” อเลฮานโดรมองดูเธออย่างไม่ใส่ใจและถามว่า “คุณไม่ได้อ้างว่าคุณไม่อยากรู้เรื่องนี้หรือ?” เธอลิ้นพันด้วยการโต้กลับของเขา หลังจากที่กลืนน้ำลงไปครึ่งแก้ว เธอก็ตอบกลับไปว่า “ไหน ๆ ฉันก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ฉันก็แค่ถามเฉย ๆ…” เขาเคาะนิ้วเรียว