บทที่ 572 ฉันคิดถึงคุณ

นีน่าจ้องแอเรียนอย่างลึกซึ้งขณะที่เธอพูดว่า “เธอยังรักเขาอยู่ใช่ไหม? นั่นเป็นเหตุผลที่เธอพยายามเกลี้ยกล่อมฉันไม่ให้ไล่ตามเขา ฉันยั่วยวนเขาออกหน้าออกตามาก แต่ดูเหมือนเธอจะไม่โกรธเลย เธอเกือบจะหลอกฉันได้แล้วจริง ๆ” แอเรียนไม่ได้ตอบอย่างตรงไปตรงมา “เอาล่ะ ถ้าเธอมาที่นี่เพื่อสนุก ก็ขอให้สนุกนะ ทานให้อร่อยด้วยด้วย ฉันมีงานต้องไปทำ” นีน่าหยุดพูดและเริ่มชิมขนมของแอเรียน แค่กัดคำแรกก็ทำให้เธอตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ “นี่เป็นมาตรฐานของเชฟทำขนมชั้นยอดอย่างชัดเจน! ฉันอิจฉาจัง เธอสมบูรณ์แบบในทุกสิ่งที่เธอทำ! พ่อของฉันมักจะวิพากษ์วิจารณ์ฉันเพราะฉันขาดความสามารถ ฉันจะต้องขังลืมตัวเองแล้ว!” แอเรียนโผล่หัวออกมาจากห้องครัว “อย่าพูดเกินจริงน่า ฉันจะทำสิ่งที่ดีขนาดนั้นได้อย่างไร? มาร์คให้สูตรจากเชฟขนมชั้นยอดมา ในขั้นตอนนี้ไม่มีอะไรให้ต้องใจจดใจจ่อตราบใดที่ฉันสามารถทำมันได้ อีกอย่าง จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อพบฉันจริง ๆ ใช่ไหม?” นีน่าเลียเนยที่มุมปากของเธอแล้วยิ้มอย่างทะลึ่ง “เธอจะพูดอย่างนั้นก็ได้ ฉันมาที่นี่เพื่อยืนยันว่าเธอกับมาร์คเลิกกันจริงหรือเปล่า ฉันเห็นแล้วว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น ในฐานะเพื่อน