บทที่ 472 นายหญิง

ผู้บริหารระดับสูงรีบเข้าไปในสำนักงาน “เอ่อ… คุณเทรมอนต์ นิคบอกผมเกี่ยวกับความเข้าใจผิดของท่าน ท่านไม่สามารถตำหนิคนที่ไม่รู้ได้ ตอนนี้เขารู้แล้วและเขาจะไม่ทำเช่นนั้นอีก นิคเป็นสมาชิกของทีมที่มีความสามารถมาก ดูสิ คุณเทรมอนต์…” มาร์คนั่งที่โต๊ะทำงานและมองดูรายงานของบริษัทอย่างใจเย็น ภายนอกที่เย็นชาก่อนหน้านี้ของเขาได้หายไปอย่างสมบูรณ์ “ผมไม่เคยพูดว่าผมจะไล่เขาออก อย่างที่คุณพูด ผมไม่สามารถตำหนิคนที่ไม่รู้ได้ จากนี้ไป ผมอยากให้ทุกคนในบริษัทรู้ไว้ว่าว่าแอเรียนเป็นภรรยาของผม คุณสามารถชอบขนมของเธอได้ แต่ห้ามชอบเธอ หรือไม่งั้น…" ผู้บริหารระดับสูงพยักหน้าและโค้งคำนับ “ครับท่าน ครับท่าน! ตอนนี้ทุกคนรู้แล้ว แต่… ทำไมคุณหญิงเทรมอนต์ถึงเปิดร้านขนมในสถานที่แบบนี้?” คำถามของเขาได้รับการจ้องมองจากมาร์ค “นั่นเป็นเรื่องที่คุณต้องกังวลหรือเปล่า? ไปเอาขนมมาให้ผมหนึ่งกล่องและอเมริกาโน่หนึ่งแก้ว” ผู้บริหารระดับสูงปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก “จากร้านคุณหญิงเทรมอนต์เหรอครับ?” มาร์คจ้องเขาราวกับว่าเขากำลังมองคนงี่เง่า “คุณคิดว่าไงล่ะ?” ผู้บริหารระดับสูงกลัวเกินกว่าจะงุ่มง่ามอีกต่อไป เขาพึมพำตอบและรีบมุ่งหน้าไ