บทที่ 421 ฉันต้องการเวลา

แอเรียนรู้สึกหมดหนทางเล็กน้อย “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง ฉันแค่ถามเฉย ๆ โต๊ะทำงานของคุณอยู่ที่นี่มาตลอดเลยเหรอ?” เอลลี่ยิ้มและพยักหน้า “ชั้นนี้ค่อนข้างเงียบ จริง ๆ มันไม่สำคัญหรอกว่าโต๊ะฉันจะอยู่ที่ไหน คุณเทรมอนต์เขาใจดีนะคะ เขาไม่ชอบให้คนมายุ่งเวลาเขาทำงาน แต่ฉันต้องพร้อมที่จะช่วยเหลือเขาตลอดเวลา มันจึงดีที่สุดถ้าฉันทำงานจากตรงนี้” แอเรียนไม่เข้าใจความหมายของเอลลี่ที่เรียกมาร์คว่า ‘ใจดี’ เธอนึกว่ามาร์คโหดเหี่ยมกับเอลลี่มาตลอด “คุณได้เงินเดือนเท่าไหร่? ทำงานเป็นเลขาเขาน่าจะเหนื่อยน่าดู” คำถามเกี่ยวกับเงินเดือนเป็นเรื่องส่วนตัวมาก ไม่ว่าจะในโอกาสใดก็ตาม อย่างไรก็ตามเนื่องจากคนที่ถามคือ แอเรียน เอลลี่จึงไม่ได้หลีกเลี่ยงเรื่องนี้ “เงินเดือนขั้นพื้นฐานของฉันคือ 3500 มันไม่ได้แย่ขนาดนั้น แถมยังมีโบนัสสิ้นปีอีกด้วย ค่อนข้างดีเลยแหละ งานก็ไม่น่าเบื่อด้วย” เมื่อได้ยินตัวเลขนั้น แอเรียนก็ไม่รู้สึกว่าเอลลี่ถูกปฏิบัติอย่างโหดเหี้ยมอีกต่อไป เงินเดือนของเลขานุการสูงกว่าแฟชั่นดีไซเนอร์อย่างเธอ ทุกอาชีพมีนายของตัวเอง เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับการได้รับเงินเดือนของนักออกแบบแฟชั่นที่ดีที่สุดข