บทที่ 156 รับแมวตัวหนึ่ง

แทนที่จะกลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ หลังจากออกจากที่ทำงาน แอเรียนส่งข้อความหาวิล 'นายสบายดีหรือเปล่า? ฉันขอโทษที่คุณมีส่วนเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุต ฉันตกเป็นเป้าหมาย’ วิลโทรหาเธอโดยตรงทางโทรศัพท์ "ฉันสบายดี มันแค่รอยขีดข่วน แต่… ตอนนี้เธอไม่เป็นไรใช่ไหม? เธอหมายถึงอะไรที่เธอตกเป็นเป้าหมาย?” แอเรียนไม่ต้องการยัดเยียดเรื่องน่ารังเกียจเหล่านั้นให้กับคนอื่น ๆ เธอจึงไม่ได้บอกอะไรกับวิล “ฉันสบายดี ดังนั้นเราจะไม่พูดถึงเรื่องนั้นอีกต่อไป ฉันดีใจที่นานสบายดีนะ ฉันจะวางสายเดี๋ยวนี้” โดยไม่ให้โอกาสวิลได้พูดอย่างอื่น แอเรียนก็วางสายอย่างรวดเร็ว เนื่องจากทิฟฟานี่ทำงานอยู่และแอเรียนก็ไม่อยากรบกวนเธอเช่นกัน เธอจึงหาร้านกาแฟไปเรื่อยเพื่อใช้เวลาของเธอ เธอค่อย ๆ ผ่อนคลายในขณะที่จิบลาเต้ถ้วยที่เธอสั่งในขณะที่มองดูการจราจรที่พลุกพล่านอยู่นอกหน้าต่าง ทันใดนั้น เธอก็สังเกตเห็นแมวจรจัดตัวหนึ่งเดินผ่านหน้าต่างด้านนอก แม้ว่ามันจะสกปรก แต่แอเรียนสามารถบอกได้ว่ามันมีขนสีขาว แมวมองเธออย่างอยากรู้อยากเห็นด้วยดวงตาสีน้ำทะเลราวกับว่ามันเพิ่งค้นพบบางสิ่งบางอย่างที่แปลกใหม่ มุมปากของเธอยกขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจขณะที