บทที่ 145 สิ่งเล็ก ๆ ของความทรงจำที่สวยงาม

แอเรียนถอนหายใจอย่างโล่งอก ทุกคนมีช่วงเวลาที่ต้องได้รับการปลอบโยนในช่วงที่อารมณ์เสีย เธอเดาว่าวิลกำลังผ่านมันไปในตอนนี้และกระตือรือร้นที่จะได้รับการสนับสนุนทางอารมณ์ ทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติเมื่อจิตใจของเขาไม่ขุ่นมัวอีกต่อไป เธอไม่ได้กังวลมากนัก ในเวลานี้ ที่ คฤหาสน์ คินซีย์ แอรี่กำลังเผชิญหน้ากับเฮเลน “หนูจะไม่จากไปจากพี่มาร์คที่รัก! แม่อย่าคิดที่จะช่วยผู้หญิงเลวตัวนั้น แอริ แม่เป็นคนที่ยอมให้หนูอยู่กับพี่มาร์คที่รักมาก่อน แม่จะปฏิบัติกับเธอเหมือนลูกสาว แต่ไม่ใช่หนูอย่างนั้นเหรอ?” ตอนนี้เฮเลนหมดความอดทนแล้ว เธอตบหน้าแอรี่ "พอได้แล้ว! เธอสามารถขอให้มาร์ค เทรมอยต์ ช่วยครอบครัวคินซีย์ได้หรือไม่ล่ะ? ถ้าเธอทำไม่ได้ก็อยู่ห่าง ๆ เขาซะ! ฉันจะไม่ปล่อยให้คนงี่เง่าอย่างเธอทำลายความพยายามที่ผ่านมาทั้งหมดของฉัน ฉันจะมีลูกสาวอย่างเธอได้อย่างไรกัน?” เธอเคยสัญญากับแอเรียนว่าเธอจะให้แอรี่อยู่ห่างจากมาร์คและแน่ใจว่าเธอจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าเธออีก เนื่องจากเธอได้ทำตามคำสัญญานั้นเธอจะต้องรักษาคำพูดของเธอ นี่เป็นวิธีเดียวที่สิ่งต่าง ๆ อาจพลิกผันได้ แอรี่ไม่เข้าใจการกระทำของเฮเลน เธอถูแก้มที่แสบร้อนของ