บทที่ 1094 สิ่งที่ถูกทิ้ง

หลังจากที่เงียบไปสักพักเฮเลนก็พูดต่อ “ตอนนี้เธอมีชีวิตที่ดีแล้วนะแอเรียน เธออาจจะไม่ได้ต้องการเยียวยาความสัมพันธ์กับฉันแล้วด้วยซ้ำ อนาคตมันไม่แน่นอน เราไม่รู้หรอกว่าเราจะต้องเจอกับอะไร สิ่งเดียวที่ฉันรู้ก็คือ เราจะไม่ได้อยู่เมืองเดียวกันแล้ว เพราะฉะนั้น เธอจงใช้ชีวิตให้เต็มที่และมีความสุขให้เต็มที่นะ” แอเรียนเริ่มรู้สึกหงุดหงิดโดยไม่มีเหตุผล “ฉันไม่เคยต้องการ ‘การเยียวยา’ อะไรจากคุณ นั่นคือความคิดของคุณเองตั้งแต่แรก และเอาจริง ๆ ฉันไม่สามารถห้ามไม่ให้คุณไปไหนได้สักหน่อย” แววตาของเฮเลนฉายถึงความสิ้นหวังจาง ๆ “ฉันแค่กลัวว่าเธอจะคิดว่า ฉันกำลังจะทิ้งเธอเพราะความเห็นแก่ตัวอย่างที่เธอเชื่อตั้งแต่แรก ฉันรู้ดีว่าเธอไม่ได้ต้องการฉันแล้ว แต่ฉันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจอย่างมาก และลังเล…” แอเรียนลุกขึ้นยืน “ไม่ ฉันไม่มีวันคิดแบบนั้นหรอกค่ะ คุณไม่ต้องเสียใจด้วย ทุกอย่างที่ฉันไม่เคยได้รับในอดีต ตอนนี้ฉันมีทุกอย่างแล้ว ฉันไม่ได้ตัวคนเดียว” เธอเปล่าประกาศ “ฉันดีใจนะคะ ที่เห็นแล้วว่าคุณค่อนข้างจะสบายดี ถ้างั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ” เฮเลนต้องการที่จะลุกออกจากเตียงเพื่อไปส่งเธอ แต่การขยับตัวของหล่