บทที่ 655

คำพูดของป้าซองทำเอา หลัว ชิงยู๋ชะงักไป แต่ก็รีบปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม ชายหนุ่มส่งยิ้มกลับไปให้ “ขอบคุณที่เข้าใจนะครับ ป้าซอง” ป้าซองกระชับมือหลานชายและยิ้มตอบ “ป้าดีใจนะที่เธอกลับมาหาเรา” ลุงซองเองก็พูดเสริมเช่นกัน “ใช่ นี่มันก็ผ่านไปหลายปีแล้ว แต่ลุงก็รอให้เธอกลับมาเยี่ยมหาเราบ้าง” “คุณลุงคุณป้า หลังจากนี้ผมจะมาหาบ่อย ๆ นะครับ” ขณะที่พูดชายหนุ่มก็แอบปรายตาไปยัง ซอง อันยีที่ยืนเงียบอยู่ไม่ไกล ส่วนหญิงสาวนั้นก็ได้แต่เลิกคิ้วประหลาดใจเล็กน้อย ป้าซองขอให้ชิงยู๋อยู่ทานมื้อค่ำด้วยกัน ทว่าตลอดเวลาที่ครอบครัวต่างสังสรรค์อยู่นั้น กลับแทบไม่ได้ยินสองหนุ่มสาวคุยกันเลยก็ว่าได้ มีเพียงแค่ถามคำตอบคำเท่านั้น ทำให้บรรยากาศของมื้อค่ำในคืนนี้ดูอบอุ่นแต่ก็ปนความอึดอัดแปลก ๆ หลังจากนั้นคนเป็นแม่ก็เอ่ยปากบอกลูกสาวให้ลงไปส่งหลานชาย “พี่ชิงยู๋ ขับรถดี ๆ นะคะ” พอพูดจบ ร่างบางก็หมุนตัวเตรียมเดินกลับเข้าบ้าน “อันยี” เสียงทุ้มเรียกไว้ เธอหันกลับมามองคนเรียกพร้อมเลิกคิ้วสงสัย ร่างสูงตรงหน้าเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะพูดว่า “เซิน โมเฟยไม่เหมาะกับเธอหรอก” ริมฝีปากบางเม้มแน่นทันที ทว่าไม่ได้โต้