บทที่ 654

สองคนต่างพูดพร้อมกัน ก่อนจะชะงักและหัวเราะออกมา “พี่ชิงยู๋ พูดก่อนเลยค่ะ” หญิงสาวกล่าวพร้อมรอยยิ้ม ชายหนุ่มเม้มปากละอาย “คุณลุงกับคุณป้าเป็นยังไงบ้าง?” “พวกท่านมากลับบ้านแล้วค่ะ แล้วก็สบายดีทั้งคู่” “ฉันขอไปเยี่ยมพวกท่านได้ไหม?” เซียงเจิ้งถามพร้อมนัยน์ตาคมที่วูบไหวเชิงเกรงกลัวว่าอีกจะปฏิเสธคำขอ ทว่าร่างบางยังคงส่งยิ้มกลับไปให้ “ได้สิคะ พ่อกับแม่ฉันคิดถึงพี่มากนะ” “จริงเหรอ?” พอได้ฟังแล้วก็โล่งใจ “งั้นฉันขอไปเยี่ยมท่านตอนนี้ได้ไหม?” อันยีพยักหน้าตอบ “ได้ค่ะ ยินดีต้อนรับเสมอนะ” เซียงเจิ้งยิ้มตอบ พลันหันไปมอง เซิน โมเฟยที่ยังอยู่ในรถอีกครั้ง ก่อนจะผละตัวเดินเข้าไปในเขตตัวบ้าน ซอง อันยีมองตามพี่ชายคนคุ้นเคยไปพักหนึ่ง แล้วค่อยหันเดินกลับไปยังรถคันหรูที่มีแฟนหนุ่มคนหล่อนั่งรออยู่ กระจกรถด้านที่นั่งฝั่งคันขับค่อย ๆ เลื่อนลงช้า ๆ อันยีโน้มตัวลงไปใกล้คนรักพร้อมยกยิ้มอย่างพอใจ “เยี่ยม คุณคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีมากเลย” ตอนแรกเธอคิดว่าโมเฟยจะโวยวายหรือแสดงที่ทีไม่พอใจบ้าง แต่พอกระจกรถเลื่อนลง ใบหน้าหล่อก็ยังนิ่งไม่เปลี่ยนแปลง โมเฟยกันกลับมาจ้องตากลมสวย ริมฝีบางหยักกระตุกยิ้มเล็กน้อย “คุณเ