บทที่ 529

ห้องนั่งเล่นตกอยู่ในความเงียบ เซิน โมเฟยนั่งข้าง ซอง อันยีทั้งสองหันไปสบตากันและยิ้มออกมา หลังจากนั้น เซิน โมเฟยก็หันไปมอง ทัง โรลชูวและตอบว่า "พี่สะใภ้ ที่พี่กังวลถูกแล้ว แต่ผมไม่มีทางเลิกกับอันยี" “ไม่มีทางเลิกกัน?” ทัง โรลชูวขมวดคิ้วเล็กน้อย ที่จริงแล้วยังมีเรื่องที่ค้างอยู่บางอย่างระหว่างพวกเขา ซึ่งทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ซับซ้อนกว่าการสัญญาว่าจะไม่เลิกราซะอีก แต่เมื่อเธอเห็นสายตาที่แน่วแน่ของโมเฟย เธอก็กลืนคำพูดของเธอลงไป ก่อนที่จะมองดูพวกเขาด้วยความโกรธ “ก็ได้ ฉันรู้ว่าพวกนายรักกัน” ซอง อันยียิ้มอย่างเขินอายก่อนจะบ่นออกมา “เรากำลังพูดเรื่องเสี่ยวเซียวกับเซียวเหยาอยู่ไม่ใช่เหรอ ทำไมจู่ ๆ ถึงคุยเรื่องของฉันกันล่ะ?” ทัง โรลชูวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “ใช่ ทำไมจู่ ๆ ก็มาคุยเรื่องแกนะ” หลังจากนั้นเธอก็เลิกคิ้ว และหันไปมอง เซิน โมเฟย “โมเฟย นายต้องรับผิดเรื่องนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะนายปรากฏตัวอย่างกะทันหัน ฉันก็คงไม่เปลี่ยนเรื่องคุยหรอก” เซิน โมเฟยกอดไหล่ของ ซอง อันยี ขณะที่รอยยิ้มสดใสผุดขึ้นบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา “ก็ได้ ผมจะรับผิดชอบเอง” เมื่อได้ยินแบบนั้น ทัง โรลชูว และซอง อัน