บทที่ 482

และเธอก็ดูไม่สะทกสะท้านอะไรเลย เธอดูปกติมาก ยกเว้นบลัชออนที่แก้มที่แดงแจ๋ด ต่อมรับรสของเธอ ยังทำงานผิดปกติใช่ไหม หรือว่าพวกเขาไม่ได้กินหม้อไฟหม้อเดียวกัน ลู เซียวเหยา นึกไม่ออกว่าใครจะทนอาหารรสเผ็ดได้ขนาดนี้ได้ เธอต้องไม่ธรรมดา! หยิง เสี่ยวเซียว กำลังเป่าอาหารของเธอ เธอยังคงโยนอาหารลงไปในหม้อไฟ และหยิบมันออกมาใส่เข้าไปในปากของเธอ ถึงแม้ว่ามันร้อนมากจนทำให้เธอไม่รู้สึกอะไรเลย เธอก็ยังคงกินต่อไป ลู เซียวเหยา ทนกินต่อไม่ได้อีกแล้ว เขาเอื้อมมือไปจับมือเธอ ขณะที่เธอถือกระชอน "ถ้ายังกินแบบนี้ ระวังท้องอืดนะ" หยิง เสี่ยวเซียว เงยหน้าขึ้นมองเขา และเห็นที่เขาขมวดคิ้วราวกับว่าเขาเป็นห่วงเธอ เธอเลียริมฝีปากที่ชาของเธอแล้วพูดติดตลกว่า “ถ้าอยากให้ฉันหยุดกินของอร่อยนี่ ก็ตกลงเป็นแฟนกับฉันสิ” "ฮะ?" ลู เซียวเหยา ตกตะลึง ไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูดเลย ในที่สุด หยิง เสี่ยวเซียว ก็วางตะเกียบลงและเช็ดปากก่อนจะพูดว่า “อันที่จริง วันนี้ฉันจะเลี้ยงอาหารเย็นนาย เพราะฉันต้องการให้นายช่วยอะไรสักหน่อย” เขาเพิ่งรู้ว่าเธอจะไม่มีวันใจดีกับเขาขนาดนั้น เว้นแต่เธอจะต้องการอะไรจากเขา ลู เซียวเหยา หัวเราะออกมา