บทที่ 462

ที่วังมังกรหลวง มีโคมไฟและแสงไฟระยิบระยับหลากสีประดับผนังด้านนอก ทำให้ดูสวยงามมาก เมื่อมองจากระยะไกล ลู ชินจิน ขับรถของเขาตรงไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน จากนั้นพวกเขาขึ้นลิฟต์สังเกตการณ์ไปยังร้านอาหารที่ชั้นบนสุด พวกเขาเดินช้า ๆ ไปตามทางเดินที่ปูด้วยกระเบื้องหินอ่อนสีดำ จนกระทั่งร้านพวกเขาเห็นร้านอาหาร ในทันทีที่ ทัง โรลชูว เห็นร้านอาหารนี้เป็นครั้งแรก เธอก็รู้สึกความรู้สึกประหลาดใจ ไฟในห้องอาหารหลักสว่างไสวทำให้ร้านอาหารทั้งหมดดูตระการตา พนักงานเสิร์ฟสวย ๆ ยิ้มหวานต้อนรับพวกเขาและพาไปยังโต๊ะที่ ลู ชินจิน จองไว้ ทัง โรลชูว นั่งลงและมองไปนอกหน้าต่าง บานหน้าต่างกว้างมาก ทำให้พวกเขาห็นทิวทัศน์ของ เมืองปักกิ่งที่คึกคัก สุดลูกหูลูกตา "สวยเกินไปแล้ว!" เธออ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย ใบหน้าที่สวยงามของเธอยิ้มแย้มแจ่มใสด้วยความสุข ลู ชินจิน จ้องมองเธออย่างอ่อนโยนและยิ้มเล็กน้อย “ดีแล้วที่คุณชอบ” "ชอบค่ะ ชอบมากเลยด้วย" เธอดูมีความสุขมากจริง ๆ เพราะน้ำเสียงของเธอร่าเริงมาก เมื่อเห็นเธอหลงใหลกับทิวทัศน์ยามค่ำคืน ลู ชินจิน ก็ยิ้ม จากนั้นเขาก็ก้มหน้าและดูเมนู หลังจากดูไปซักพักเขาก็เริ่