บทที่ 436

หลังจากที่ชายทั้งสามคนเดินออกจากห้องไป ทัง โรลชูว จึงพูดขึ้น “พวกเขาไปแล้ว เราก็มาเริ่มคุยกันเลยดีกว่า” ซอง อันยี หันหน้าไปมอง หยิง เสี่ยวเซียว เธอเม้มปากก็จะพูดขึ้นด้วยท่าทีระมัดระวัง “เสี่ยวเซียว ฉันขอโทษนะฉันไม่ควรพูดแบบนั้นเลยเมื่อวันก่อน ฉันแค่ไม่อยากให้เธอและชูวชูว กังวลมากจนเกินไป นั่นทำให้ฉันพูดออกไปอย่างไม่ได้คิด” หยิง เสี่ยวเซียว โค้งหัวรับ แต่ไม่ได้พูดอะไร เมื่อเห็นดังนั้น ซอง อันยี พุ่งสายตากลับไปที่ ทัง โรลชูว บอกไปนัย ๆ ว่าเธอไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ทัง โรลชูว เลิกคิ้วขึ้นกำลังจะอ้าปากพูดแทนอันยี แต่ หยิง เสี่ยวเซียว กลับเงยหน้าขึ้นมาก่อน เธอมองไปที่ ซอง อันยี นิ่งคิดไปชั่วครู่ก่อนจะพูดขึ้นมาช้า ๆ “อันยี ที่ฉันโกรธเธอก็เพราะเธอไม่ให้เกียรติตัวเอง เธอก็รู้ดีนี่ว่า เซิน โมเฟย มีคู่หมั้นอยู่แล้ว แต่เธอก็ยังปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขา นั่นทำให้ฉันโกรธมาก” “เสี่ยวเซียว ฉัน…” ซอง อันยี อยากที่จะอธิบายเป็นอย่างมาก แต่ก็ถูกคำพูดที่ตามมาของ หยิง เสี่ยวเซียว ขัดขึ้น “อย่าบอกฉันนะว่าเป็นเพราะความรัก ความรักไม่ใช่ทุกสิ่ง เซิน โมเฟย อาจจะรักเธอตอนนี้ เขาอาจจะบอกเธอว่าเขาจะต่อสู้กับคุณป