บทที่ 390

“ก็ไม่แย่นัก” ทัง โรลชูว ตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้น น้ำเสียงของเธอเฉยชา ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเธอเสียใจหรือเศร้าใจอยู่ “เธอหมายความว่ายังไงที่ว่า ‘ก็ไม่แย่’?” ถ้าเป็นคำตอบที่คลุมเครือเสียเหลือเกิน ไม่ต้องตอบเลยยังจะดีเสียกว่า “ฉันหมายความว่าสถานการณ์ค่อนข้างที่จะ เป็นไปได้ทางที่ดี” ทัง โรลชูว วางช้อนลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เธอ “ผู้ถือหุ้นเหล่านั้นเป็นเพื่อนเก่าของพ่อฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องร้องขออะไร พวกเขาก็เต็มใจที่จะช่วย” “จริงเหรอ? อย่างนั้นก็หมายความว่าเราจะชนะน่ะสิ?” หยิง เสี่ยวเซียว มองไปที่เธอด้วยความคาดหวัง “ไม่” คำพูดที่ห่างเหินนี้ทำลายจิตวิญญาณอันสูงสุดของหญิงเสี่ยวเซียว ลง “ทำไมล่ะ?” ในเมื่อผู้ถือหุ้นเหล่านั้นตัดสินใจที่จะช่วยเธอแล้วทำไมพวกเขาถึงจะยังไม่ชนะ? ทัง โรลชูว ซดน้ำซุปหนึ่งคำก่อนจะตอบ “มีผู้ถือหุ้นรายหนึ่งที่มีท่าทีไม่แน่นอน ถึงแม้เขาจะบอกว่าเขาจะไม่สนับสนุนเราทั้งคู่ แต่ฉันมีกลัวว่าเขาจะถูกดึงตัวไปเข้ากับฝ่าย กู โรลโรล” หยิง เสี่ยวเซียว ได้ยินดังนั้นก็ให้รู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมา “ถ้าเช่นนั้นก็รีบคิดหาวิธีกันเถอะ” เธอนิ่งคิดไปสักพักก่อนจะพูดขึ้น “เร