บทที่ 357

เมื่อเห็นว่าเธอรู้สึกไม่สบายใจ ลู ชินจิน ก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับรอยยิ้มอันอบอุ่นเล็ก ๆ จากมุมริมฝีปาก เขาเอื้อมมือไปลูบผมของเธออย่างอ่อนโยน และสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก “ผมขอให้ป้าวู ต้มซุปปลาให้คุณ เดี๋ยวไว้ค่อยกิน” "อือ" เธอตอบอย่างเชื่อฟัง ผมของเธอละเอียดและนุ่มมาก ในขณะที่ปลายนิ้วของเขาลูบไล้เส้นผมของเธอเบา ๆ การจ้องมองของเขาก็เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ เผยให้เห็นความเย็นชา เหยียน ซู! เขาเป็นคนที่สนิทกับชูวชูวและมีเหตุจูงใจที่ไม่บริสุทธิ์ ทัง โรลชูว รู้สึกถึงกลิ่นอายที่เย็นชาของเขากำลังเล็ดลอดออกมา เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา แววตาของเขาตอนนี้ไม่สามารถบอกได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เธอขมวดคิ้วแล้วเรียกเขาเบา ๆ “ชินจิน” เมื่อได้ยินเสียงเรียก ลู ชินจิน ก็ก้มมองเข้าไปในดวงตาที่งงงวยของเธอ เขาหัวเราะเบา ๆ “มีอะไรเหรอ?” ทัง โรลชูว ส่ายหัว และพูดรอยยิ้มว่า "ไม่มีอะไร ฉันแค่หิว" ลู ชินจิน ยิ้มและลูบหัวเธอเบา ๆ “ผมจะไปเอาซุปปลามาให้คุณ” "ค่ะ" เธอพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เมื่อเขาไปเอาซุปปลาให้เธอ รอยยิ้มที่เคยอยู่ที่มุมริมฝีปากของเธอก็ค่อย ๆ จางหายไป เธอมองหลังของเขา