บทที่ 323

ซอง อันยี พา เซิน โมเฟย ไปที่ห้องฉุกเฉินและรีบไปเรียกหมอให้มาตรวจเขา "หมอคะ เขาบาดเจ็บ" คุณหมอถาม “ตรงไหน?” "หลังของเขา" ขณะที่เธอพูด ซอง อันยี ก็ดึงเสื้อของ เซิน โมเฟย ขึ้น แต่เธอก็ถูกห้ามโดย เซิน โมเฟย เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความสับสน “คนเยอะเกินไป” เขากระซิบ เขาเป็นคนขี้อาย ซอง อันยี พยักหน้าราวกับว่าเธอเข้าใจ จากนั้นเธอก็หันไปคุยกับหมอว่า "หมอคะ ไปตรวจในห้องส่วนตัวกันเถอะ" หมอพาพวกเขาไปที่ห้องของเขา และ เซิน โมเฟย ก็ถอดเสื้อออก ขณะที่ เซิน โมเฟย กำลังปลดกระดุมเขาก็เหลือบมอง ซอง อันยี เป็นครั้งคราว ซอง อันยี เมื่อสังเกตเห็นว่าเขาทำท่าทางแปลก ๆ เธอจึงถามอย่างสนุกสนานว่า “อยากให้ฉันออกไปเหรอ” เซิน โมเฟย ไม่รู้จะพูดอะไร เขาปลดกระดุมเสื้อของเขาและถอดมันออกอวดร่างกายที่ผอมเพรียว ซอง อันยี คิดว่าในฐานะคนรวย เขาจะต้องผอมและบอบบาง เธอไม่คิดว่าร่างกายของเขาจะน่าดึงดูดขนาดนี้ หน้าท้องและกล้ามเนื้อของเขาทำให้ตาของ ซอง อันยี โตขึ้น เดิมทีเธอรู้สึกว่าผู้ชายที่มีกล้ามเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจ แต่กล้ามของเขาดูเหมือนเป็นงานศิลปะที่ถูกออกแบบมาอย่างประณีต เขาดูน่าหลงไหลเกินไป เมื่อเห็นว