บทที่ 183

ทัง โรลชูว ไม่รู้ว่าเธอหมดสติไปนานแค่ไหน เธอรู้แค่ว่าเธอตื่นขึ้นมาในห้องที่มืดมาก มีกลิ่นอับชื้นจนน่าขยะแขยง ทำให้เธอรู้สึกคลื่นไส้ เธอลุกขึ้นนั่งและพบว่าแขนขาของเธอนั้นถูกมัดด้วยเชือก เธอไม่สามารถขยับตัวได้เลย ทัง โรลชูว หยุดชั่วครู่และพยายามคิดย้อนกลับไป จู่ ๆ เธอก็จำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ "ลักพาตัว!" เธอกำลังเดินทางไปหา ชินจิน แต่ถูกลักพาตัวในขณะนั้น! ความรู้สึกกลัวเพิ่มขึ้นภายในตัวเธอ รู้สึกกลัวเพราะเมื่อเธอมองไปรอบ ๆ ตัว สิ่งที่เธอเห็นมีแต่ความมืดมิด แต่ก็ยังมีแสงจันทร์สลัวที่ส่องเข้ามาในห้องนี้ เธอจึงรู้ว่าเธอถูกนำมาขังไว้ในโกดังร้างสักแห่งหนึ่ง ทุกอย่างรอบกายเธอเงียบเกินไป รอบ ๆ ดูแปลกไปหมด เต็มไปด้วยความมืดและความเงียบงัน มันจึงทำให้เกิดความกลัวขึ้นภายในใจเธอ “มีใครอยู่ไหม?” เธอพูดขึ้นด้วยเสียงที่สั่นไหวเล็กน้อย เสียงของเธอสะท้อนภายในพื้นที่โกดังแห่งนี้ มันทำให้เธอกลัวมากขึ้น "มีใครอยู่ไหม? ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! ทำไมต้องลักพาตัวฉันมา?" ร่างกายของ ทัง โรลชูว สั่นสะท้าน เธอไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้ จิตใจของเธอเริ่มยุ่งเหยิง “ใครเป็นคนลักพาตัวฉันมา” “ลักพาตัวฉันมาแล