บทที่ 1260

แมนดี้สูดลมหายใจเข้าลึกพยายาม ระงับความไม่พอใจของเธอเอาไว้ และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบาว่า “คุณซาช่าคะ ดิฉันหวังว่าคุณจะให้โอกาสครอบครัวของเรา และให้ทางเราได้บริจาคกองทุนการศึกษาให้กับมหาวิทยาลัยแห่งมอร์ดูนะคะ!” “ด้วยสิ่งนี้ ดิฉันหวังว่าคุณจะสามารถหยุดการกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคุณและช่วยหยุดทำให้ฮาร์วีย์ต้องอับอายด้วยเถอะนะคะ” “งานที่หาแทบจะไม่ได้อยู่แล้ว เขากลับถูกให้ออกเพราะเหตุการณ์นี้ หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาอาจฆ่าตัวตายได้” “เขาน่าสงสารมาก โปรดเมตตาและยกโทษให้เขาด้วยเถอะค่ะ!” "น่าสงสารอย่างนั้นเหรอ?" ซาช่าหัวเราะลั่น “เขาช่างน่าสมเพชเสียนี่กระไร แล้วตอนที่เขาทำลายชีวิตของคนอื่น เขาไม่คิดบ้างเหรอว่าคนอื่นเขาทุกข์ยากมากเพียงใด?” “ประธานแมนดี้ คุณรู้ไหมว่าวัฏจักรเชิงเหตุและผลคืออะไร? เหตุเกิดมันก็มักจะมีผลตามมาด้วยเสมอ” “อีกอย่างนะประธานแมนดี้ ไม่ใช่ว่าฉันต้องการจะว่าร้ายอะไรคุณนะ แต่คุณเป็นผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จมากอยู่พอสมควร แล้วทำไมคุณยังเก็บเขาเอาไว้อีก?” “ในตอนนี้เขาก็มีชื่อเสียงที่ไม่ดีนัก ถ้าคุณรีบเตะเขาออกไปจากชีวิต ก็คงจะไม่มีใครว่าอะไรคุณหรอกน่า!” “ท