บทที่ 935

“…เดี๋ยว มีถ้ำอยู่ตรงนั้น! ทำไมพวกเราไม่พยายามไปหลบซ่อนกันที่นั่นล่ะ หัวหน้า? อย่างที่พวกเราพูดไป พวกเราจะไม่ทิ้งคุณให้ตายที่นี่ตามลำพัง!” ผู้ชายอีกคนพูด ขณะที่คนอื่น ๆ พยักหน้ากันอย่างพร้อมเพรียง เมื่อรู้ดีว่าคนอื่น ๆ จะไม่ฟังเขา เขาจึงอนุญาตให้พวกเขาแบกร่างกายที่เต็มไปด้วยแผลของเขาไปยังถ้ำนั้น “…ฮะ? เป็นแค่ฉันเอง หรือดูเหมือนว่ามีใครบางคนอยู่ที่นี่หรือเปล่า…?” หนึ่งในผู้พูดด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาเห็นกองไฟที่ยังคงเหลืออยู่ “ไม่ใช่แค่นายหรอก…ยังไงซะ อย่าไปกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นก่อนเลย พวกเราควรให้ความสนใจกับการพันแผลของหัวหน้าก่อน” “พูดตามตรง มันจะดีกว่าสำหรับเขาที่จะมีเลือดออกมาเล็กน้อยภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ เขาจะตายเร็วขึ้นถ้าคุณพันแผลของเขาตอนนี้” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาฉับพลัน พวกเขารู้สึกตกใจที่ได้ยินความเห็นแบบนั้น ทุกคนยกปืนของพวกเขาขึ้นทันที ขณะที่พวกเขาเล็งไปยังชายหนุ่มที่เพิ่งพูด เจอรัลด์ยังคงยืนอยู่ตรงทางเข้าของถ้ำ เขาเพียงจ้องตรงไปยังปากกระบอกปืนก่อนจะนั่งลงข้างถ้ำอย่างไม่สนใจ ในมือของเขาคือกระต่ายป่าที่เขาเพิ่งย่างเสร็จอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่บอสของกลุ่มจ้อ