บทที่ 312

เพิ่งจะเป็นเวลาชั่วโมงหนึ่งตั้งแต่เหตุร้ายนั้น เจอรัลด์ไม่ต้องการพูดถึงมันต่อหน้าของฟาซิลิตี้และคนที่เหลือ ดังนั้นหลังจากกล่าวทักทายนาโอมิแล้ว เขาจึงเร่งรีบเควต้าให้จากไปกัน “โอ้ว ให้ตายเถอะ!” อีวอนน์อุทานออกมาด้วยความหงุดหงิด “เจอรัลด์คนนั้นมีความกล้าดีนะ หืม? ทั้งฟาซิลิตี้และที่ปรึกษาก็อยู่ที่นี่ แต่เขาไม่แม้แต่จะกล่าวทักทายสั้น ๆ กับพวกเธอเลยเหรอ? พวกเธอสาว ๆ ก็เห็นเหมือนกัน! เขาเมินพวกเราไปอย่างสิ้นเชิง!” เอาตามตรง อีวอนน์คิดเกี่ยวกับว่าคนอย่างเจอรัลด์ควรจะแสดงให้ใครบางคนอย่างเธอได้เห็นถึงมารยาทสูงสุด และคำนึงถึงมารยาทของเขาอยู่เสมอสิ แต่แทนที่ เขากลับดูแคลนพวกเธอ! อีวอนน์ไม่อาจยอมรับมันได้ ทั้งฟาซิลิตี้และแคสแซนดร้าก็ไม่อาจเชื่อวิธีที่เจอรัลด์ได้ปฏิบัติกับพวกเธอได้เหมือนกัน พวกเธอไม่ได้กล่าวทักทายเขา แต่เขาก็ไม่ได้กล่าวทักทายพวกเธอเหมือนกัน เขากล้าจริง ๆ “ฮึ่ม! ไอ้ขี้แพ้! ฉันไม่สนหรอก!” ฟาซิลิตี้อารมณ์เสีย “เอาเถอะ เอาเถอะ...อย่าไปยุ่งกับเจอรัลด์เลย ตอนนี้” นาโอมิพยายามที่จะกู้สถานการณ์ “ฉันสังเกตเห็นว่าเขาอารมณ์ไม่ดีอยู่นะเมื่อกี้ คงมีบางอย่างเกิดขึ้นและเขาก็คงหมกมุ่นมา