บทที่ 224

งั้นสมมติว่าร้านมิชลินมีราคาแพงล่ะ? เขาไม่สามารถทานอาหารที่นี่ทุกวันได้หรอกเหรอ? เควต้าไม่สามารถหยุดเจอรัลด์จากการรีบจองโต๊ะดี ๆ จากอินเตอร์เน็ตโดยตรงได้ สุดท้าย เจอรัลด์ก็ตัดสินใจพาเควต้าเข้าไปในร้านอาหารมิชลิน “สวัสดีค่ะ คุณผู้ชาย มากี่คนค่ะ?” หลังจากพวกเขาเข้าไปในร้านอาหาร พนักงานเสริฟ์หญิงก็เดินมาและกล่าวทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม “แค่พวกเราสองคนครับ! ผมจองโต๊ะไว้แล้ว!” เจอรัลด์ตอบอย่างใจเย็น พนักงานเสริฟ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะมองพวกเขาสองคนยังไง พวกเขาก็ดูไม่เหมือนว่าจะสามารถทานอาหารที่ร้านมิชลินได้ แต่อย่างไรก็ตาม เธอเพียงพยักหน้าอย่างสุภาพเนื่องจากความมืออาชีพของเธอ เธอกำลังจะถามเจอรัลด์ว่าโต๊ะไหนที่เขาได้จองไว้ ในเวลานี้เอง ก็มีคู่ชายหญิงเดินเข้ามาหาพวกเขา เมื่อหญิงสาวคนนั้นเห็นเจอรัลด์ เธอก็ตกตะลึงอย่างที่สุด “เจอรัลด์ ทำไมนายมาที่นี่ล่ะ? นายมาที่ร้านอาหารมิชลินจริง ๆ เหรอ? “เอ๋? ซาร่าเหรอ?” เจอรัลด์ประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นซาร่า ที่วันนี้สวยเป็นพิเศษ เธออยู่ในชุดสีดำและกระโปรงสั้นที่รัดแน่น เจอรัลด์จำทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่งานเลี้ยงของ