บทที่ 93

หลังกลับจากอพาร์ตเมนต์ของ ซัมเมอร์ จาคอปส์ ฉันก็มุ่งหน้าตรงไปที่ออฟฟิศทันที ช่วงนี้ชัคค่อนข้างจะยุ่งกับงานของบริษัท และธุระเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ฉันไหว้วานให้เขาทำ ฉันรู้ว่าการทำหน้าที่เลขานั้นยุ่งยากมากแค่ไหน ทว่าชัคกลับไม่เคยบ่นแถมยังจัดการทุกอย่างได้ไร้ที่ติอย่างกับมือโปร ฉันทำงานจนถึงช่วงบ่าย พลันได้รับสายต่อตรงเข้ามาจากดิกสัน เสียงเรียบเข้มพูดออกมาชัดเจนอย่างกับยืนอยู่ตรงหน้า “คุณกินข้าวหรือยัง?” มือเรียวพลิกอ่านเอกสารพลางตอบ “ข้าวเที่ยงเหรอ?” “ใช่ ถ้ายังไม่กินเดี๋ยวผมจะแวะไปรับคุณเอง” บริษัทของตระกูลเกร็กอยู่ไกลจาก ชอว์ คอปเปอเรชั่น ถ้าคำนวณเวลาไปกลับก็อาจจะราว ๆ สองชั่วโมงหรือมากกว่านั้น แคโรลังเลอยู่ซักพักก่อนเอ่ย “ฉันกินแล้วล่ะ” แต่ก่อนตอนที่เรายังไม่หย่ากัน ดิกสันจะยุ่งอยู่กับงานตลอดทั้งวัน ทุกครั้งที่ได้ข่าวความเคลื่อนไหวของเขา ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องงานทั้งสิ้น เพราะแบบนั้นฉันถึงไม่อยากจะรบกวนสองชั่วโมงที่มีค่านี้ แล้วเลือกโกหกเพื่อปฏิเสธเขาไปแทน ร่างสูงไม่ได้ซักไซร้อะไรต่อ เพียงแต่ย้ำเตือนเรื่องกินยา พลันวางสายไป ไม่นานนัก ชัคก็เคาะประตูห้องทำงานของฉัน ก่อนจะเดินเข้ามาพร้