บทที่ 91

ดวงตาคมคู่นั้นเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อฉันพูดถึงเกวน ดิกสันส่ายศรีษะปฏิเสธเร็วควัน “ผมไม่เคยทำอะไรแบบนั้นกับเธอ” “แม้แต่ตอนที่พวกคุณเดตกันด้วยเหรอ?” แคโรถามออกไปเพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบ เธอรู้ดีว่าคนเรานั้นต่างมีอดีต และบางครั้งอดีตก็เป็นสิ่งที่เราไม่ควรกลับไปรื้อฟื้นหรือใส่ใจ คิดไปคิดมาแล้ว ถามแบบนั้นอาจจะเป็นอะไรที่อุกอาจเกินไปหน่อย ฉันจึงเปลี่ยนใจพูดตัดบทแทน “คิดซะว่าฉันไม่เคยถามคุณแล้วกัน” แม้ว่าฉันพยายามปัดเรื่องนี้ออกไป แต่เสียงเข้มกลับพูดขึ้นมาราวกับอธิบาย “ผมเจอเกวนครั้งแรกหลังจากจบมหาวิทยาลัยได้ไม่นาน ตอนนั้นเพื่อนในกลุ่มต่างก็พากันมีแฟนกันหมด ผมเลยอยากจะมีบ้าง จะได้ไม่โดนล้อว่าไร้น้ำยาน่ะสิ! แต่ว่า ตลอดเวลาที่เราคบกัน ผมไม่เคยมีอะไรกับเธอเลยนะ และก็ไม่ใช่ว่าผมอดทนทำตัวเป็นผู้ชายที่ดีหรืออะไรแบบนั้น แต่เป็นเพราะผมไม่ได้สนใจเธอต่างหาก ผมไม่อยากให้คุณเข้าใจผิดนะแคโร” ร่างสูงถอนหายใจพลางเอ่ยต่อ “ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเกวนจริง ๆ ผมแค่รับไม่ได้ที่อยู่ ๆ เธอก็โดนไล่ออกแบบนั้น ตอนนั้นผมถึงโทษคุณ และเย็นชาใส่คุณตลอดสามปีที่เราแต่งงานกัน ทว่าความจริงแล้ว คุณไม่รู้หรอกว่าผมรักคุณขนาด