บทที่ 519

กลิ่นเน่านั่นแรงมากจนฉันเกือบอาเจียนออกมา ฉันปิดจมูกแต่ก็ยังคงรับมือกับอาการคลื่นไส้ไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่เป็นเช่นนี้ วอลเลซกลับถามว่ากลิ่นหอมไหม! ฉันขมวดคิ้ว “นี่มันกลิ่นอะไร?” ฉันถาม วอลเลซไม่ตอบ ชายแก่ตื่นตระหนกและมองมาที่ฉันด้วยความหวาดกลัว เขายังคงพูดเป็นภาษาฝรั่งเศส แต่ฉันก็ไม่สามารถเข้าใจเขาได้ ฉันถามวอลเลซ “นายขังเขาไว้ที่นี่เหรอ?” “อืม เขาทำผิด” วอลเลซอธิบายอย่างเฉยชา ฉันถามต่อ “เขาทำความผิดประเภทไหนกันถึงต้องโดนขังอยู่ในนี้?” วอลเลซยิ้มแต่ไม่ตอบอะไร ทว่าเขากลับเอื้อมมือไปดึงผ้าขาวผืนหนึ่งออก ข้างใต้นั้นมันคือโหลแก้วที่มี... จากรูปทรงของมันแล้ว มันดูเหมือนอวัยวะบางอย่าง เหมือนกับไต! ลักษณะของมันช่างน่าขยะแขยง ฉันรู้สึกคลื่นไส้ทันทีที่มองมัน ฉันพยายามกลั้นไว้ไม่ให้อาเจียนและถามขึ้น “นายบอกว่ามันมีบางอย่างที่เป็นของฉัน สิ่งที่อยู่ในนั้นมันคืออะไร?” วอลเลซชายตามามองฉัน ก่อนจะชายตาไปที่ไตนั่น ฉันตกใจมาก สมองหยุดทำงานไปครู่หนึ่ง “หรือว่านั่นคือ...” “นี่คือไตทั้งสองข้างของคุณจากอาการไตวายในอดีต ผมเอามันกลับมาด้วย คุณแม่ท่านไม่ทราบเรื่องนี้ แต่ผมก็เก็บมันไว้ให้คุณมาตลอดหลายปี