บทที่ 441 & บทที่ 442

เขาสามารถแยกทั้งสองคนออกได้ เพราะท่าทางของพวกเขาแตกต่างกันอย่างมาก แลนซ์เป็นคนอ่อนโยนและอบอุ่น ขณะที่ดิกสันเป็นคนโหดเหี้ยม ลอเรนและแลนซ์เดินไปตามแม่น้ำ เมื่อเข้าไปใกล้มากขึ้น เขารู้สึกได้ว่าลอเรนดูมีลักษณะท่าทางแตกต่างไปจากจากปกติเล็กน้อย เขารู้สึกราวกับว่า เธอกำลังรู้สึกกลัวและซ่อนอะไรบางอย่างอยู่ เจเดนกัดริมฝีปากของเขา ขณะที่ได้ยินรอเลนร้องออกมาอย่างกังวลใจเบา ๆ “พี่ชาย ฉันขอโทษที่ไม่ได้บอกคุณเกี่ยวกับการแต่งงานของฉันให้เร็วกว่านี้ ฉันก็แค่… ฉันขอโทษ ฉันคิดถึงคุณมาก" “เรน พี่เคยจินตนาการว่าเธอจะเป็นอย่างไรในวันแต่งงานของเธอ เธอต้องสวยงามและเต็มไปด้วยความสุข” แลนซ์ปลอบโยน “พี่ชาย ฉันไล่ตามคุณมาหลายปีแล้ว ไปทุกที่ทั่วโลก และฉันก็ทำให้คุณพลาดโอกาสกับพี่แคโรไลน์ ฉันขอโทษนะคะ ฉันรู้ว่าความรักของฉันมันเห็นแก่ตัวมาก และฉันรู้ตัวแล้วว่าฉันผิด” “อันที่จริง ฉันมีบางอย่างที่ฉันอยากจะบอกพี่มานานแล้ว ฉันปล่อยพี่ไปเพื่อค้นหาความสุขของฉันเอง ฉันหวังว่าพี่จะยกโทษให้ฉัน” หลังจากได้ยินเช่นนั้น ในที่สุดเจเดนก็รู้ความลับที่ลอเรนเก็บไว้ในใจของเธอ อย่างไรก็ตาม ความสุขที่เธอพูดถึงคือ ความสุขที่แท้