บทที่ 405

มือหนาวางพู่กันลง และเปลี่ยนมาลูบกลุ่มผมนุ่มของหญิงสาวแทน เสียงทุ้มต่ำนั่นเอ่ย “หายเหนื่อยแล้วเหรอ?” ฉันเหนื่อย แต่ก็อยากอยู่กับเขานาน ๆ และติดตามอีกฝ่ายไปทุกที “ฉันอยากอยู่ข้าง ๆ คุณค่ะ” ฉันตอบกลับไปตามจริง ได้ยินแบบนั้น ริมฝีปากหยักก็ยกยิ้มขึ้น มุมปากสองข้างชี้ขึ้นเบา ๆ ราวยกยิ้ม แต่ฉันรู้ว่านั่นเป็นปกติของเขาเวลายิ้ม ช่างเป็นรอยยิ้มที่ขัดกับลุคโหด ๆ นี่เสียจริง ใจดวงน้อยอุ่นซ่านอย่างพอใจ พร้อมขยับเข้าไปใกล้เพื่อกดจูบลงบนมุมปากนั่น ทว่าร่างสูงคงยังไม่ชินกับท่าทีแบบนี้ แขนแกร่งทั้งสองข้างถึงรั้งร่างเล็กเข้าไปกดรัดพร้อมเอ่ยเตือนเสียงเบา “อย่าทำ” พูดห้ามด้วยเสียงแบบนี้มันจะไปมีประโยชน์อะไรล่ะ ฉันหัวเราะลั่น “พี่รอง คุณชอบจุ๊บไม่ใช่เหรอ?” อ้อมกอดหนากระชับแน่นอีก และนั่นคือคำตอบโดยปราศจากคำพูดใดใด แคโรชอบใจกับการตอบรับของร่างสูง ก่อนจะเหลือบมองภาพวาดบนโต๊ะทำงานที่ยังไม่เสร็จดี “คุณวาดรูปอะไรเหรอคะ? ดอกบัวเหรอ? แต่กลีบมันดูเล็กเกินไปหรือเปล่า?” “ดอกไลเซนทรัส” เขาตอบ ร่างเล็กจึงชมกลับ “คุณนี่มีฝีมือจริง ๆ เลยนะ” แซคคารี่ไม่ตอบ แต่มือหนากลับยกพู่กันขึ้นมาร่างภาพต่อ กว่าดอกไลเซ