บทที่ 386

พอถึงช่วงประมาณบ่ายสองโมง ฝนก็เริ่มซาลง ฉันที่กลัวว่าพ่อกับแม่จะถามเรื่องแต่งงานกับแซคคารี่อีก เลยรีบเอ่ยขอตัวหลังจากทานมื้อเที่ยงเสร็จทันที “หนูจะเข้าไปซื้อเสื้อผ้าในเมืองนะคะ ทานมื้อเย็นกันได้เลย ไม่ต้องรอนะ” พ่อถามต่อ “ลูกวางแผนจะอยู่ที่เมืองอู๋กี่วัน?” “ไม่แน่ใจค่ะ แต่คืนนี้หนูกลับมานอนที่บ้านเหมือนเดิม” พ่อเหมือนอยากจะพูดอะไรต่อ และฉันกังวลว่ามันจะเกี่ยวกับการพาร่างสูงมาที่บ้าน ขาเรียวจึงรีบลุกออกจากห้องอาหารพร้อมลีโอด้วยความว่องไว ลีโอกางร่มใบใหญ่ให้ เมื่อถึงรถแล้วฉันก็ส่งข้อความหายารา [แคโรไลน์: เธออยู่ไหน?] [ยารา: ในเมืองอู๋] [แคโรไลน์: ฉันก็อยู่ที่เมืองอู๋เหมือนกัน] พอตอบกลับ ยาราก็ส่งโลเคชั่นของเธอมาให้ มันเป็นสถานที่จัดงานคอนเสิร์ตที่ใหญ่ที่สุดในเมืองอู๋ ซัมเมอร์เคยเปิดร้านคาเฟ่แมวอยู่แถว ๆ นั้น แต่เวลาผ่านไป เราสองคนก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้เจอกันเลย คิดแบบนั้น ฉันจึงตัดสินใจโทรหาเธอ ร่างบางเอ่ยถามทันที “ซัมเมอร์ เธออยู่ที่ไหนเหรอ?” ปลายสายตอบกลับ “ที่เมืองอู๋ไง” “ฉันกลับมาเมืองอู๋แล้วนะ” แคโรตอบกลับ “งั้นเลิกเรียนแล้วฉันไปหานะ” คิ้วเรียวเลิกขึ้น “เรียนอะไรเหรอ?”