บทที่ 367

“พนักงานขาย” เสียงทุ้มอธิบาย “ฉันไม่ได้มีพวกประกาศนียบัตรหรือประสบการณ์ งานขายเป็นงานเดียวที่รับฉันทำได้!” ฉันเห็นด้วย “ดีแล้วที่ลองเปิดประสบการณ์ทำงานให้ตัวเอง” “ถ้าให้พูดกันตรง ๆ ฉันอยากลงหลักปักฐานและมีงานเป็นของตัวเองแล้ว เพราะตอนนี้ไม่ได้ตัวคนเดียวเหมือนเมื่อก่อน แต่ฉันเป็นพ่อคนแล้ว! แม้เอเลนจะยังไม่ให้อภัยฉัน แต่ฉันก็ยังเป็นพ่อของลูกเธออยู่ดี! มันถูกแล้วที่ตอนนี้ฉันไม่สมควรได้มีโอกาสเจอพวกเขา ฉันไม่สมควรได้รับการให้อภัยจากเธอจริง ๆ แต่ในอนาคต... ถ้าฉันยังมีชีวิตถึงตอนนั้น ถ้าเธอยังไม่แต่งงานใหม่ และถ้าฉันประสบความสำเร็จมนหน้าที่การงานแล้ว ฉันจะเอาเธอคืนมาอยู่ข้างกายให้ได้!” มันไม่ง่ายเลยนะที่จะขอเธอคืนดี ว่างั้นไหม? “ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานนี่เป็นเรื่องที่ยากมากไม่ใช่เหรอ?” จะเป็นไปได้เหรอที่คนไม่มีอำนาจและพื้นเพภูมิหลังที่ดีจะประสบความสำเร็จได้? แล้วยิ่งแอนดรูไม่มีประสบการณ์การทำงานด้วยแล้ว คนที่เอนหลังบนเก้าอี้ไม่ยอมตอบคำถามของฉัน ทว่าอีกฝ่ายกลับถามสาเหตุที่ฉันตามหาเขาแทน และพอคิดถึงสัญญาที่ให้ไว้กับเอเลนว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ฉันก็เลือกที่จะโกหกไปว่า