บทที่ 316

เนื่องจากสภาพอากาศที่หนาวเย็นในคืนนั้น แซคคารี่จึงไม่ได้ทำอะไรเกินเลย เพราะเขากลัวว่าฉันจะต้องทนทุกข์ทรมานจากความหนาวเย็น จากนั้น เขาลุกขึ้นมาเตรียมอาหารเย็นให้ฉันแทน ฉันนั่งข้าง ๆ เขา แล้วเอื้อมไปจับกล้องดูดาวพื่อสังเกตท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวในค่ำคืนนี้ หลังจากนั้น ฉันจับกล้องแล้วส่องเข้าไปในช่องมองภาพหันไปทางเขาเพื่อดูเขาผ่านกล้องไปพร้อม ๆ กับดวงดาวที่อยู่ด้านหลังของเขา ฉันอยากใช้เวลาที่เหลือของฉันกับเขาแบบนี้ตลอดไป ฉันอยากใช้ชีวิตที่เหลือกับเขา ในตอนนั้น ฉันคิดอย่างจริงใจว่าฉันจะสามารถอยู่กับเขาตลอดไปได้ ฉันรู้สึกว่าเราสามารถเผชิญกับอะไรก็ได้เมื่อเราได้อยู่ด้วยกัน ฉันลืมไปแล้วว่าความฝันกับความจริงนั้นแตกต่างกันในท้ายที่สุด ท้ายที่สุด ฉันก็ไม่ได้เห็นแสงออโรร่าในคืนนั้น ฉันรู้สึกหดหู่ใจ แต่แล้วแซคคารี่สังเกตเห็นว่าฉันมีสีหน้าหดหู่ เขาเลยแนะนำให้เราพักต่ออีกสองคืนเพื่อรอดูแสงออโรร่า ฉันยินดีรับข้อเสนอนั้น แต่ร่างกายของฉันเหมือนจะไม่สามารถทนความหนาวได้ ฉันมีไข้จนแซคคารี่ต้องพาฉันไปโรงพยาบาล เขาดูแลฉันเป็นเวลาสองวัน และพาฉันกลับไปที่เมืองถงด้วยเฮลิคอปเตอร์ทันที กลับมาที่เมืองถ

บทก่อนหน้า 316/889 บทต่อไป