Webfic
เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม

บทที่ 798 บนยอดเขาแห่งความโศกเศร้า ที่ที่ฉันพูดคนเดียว

ดวงตาของแจ็คสันฉายแววของความดีใจ เขาลุกขึ้นและตามทิฟฟานี่กลับเข้าไปในห้องนอน เธอถอดแจ็กเก็ตออก โดยเหลือเสื้อชั้นในและกางเกงยีนส์ทรงสกินนี่ไว้ก่อนจะปีนขึ้นบนที่นอน ในขณะเดียวกัน แจ็คสันซึ่งใส่ชุดนอนมองมาที่เธอและถามว่า “นี่คุณจะไม่ถอดกางเกงยีนส์นั้นจริง ๆ เหรอ? ผมจะไม่พูดถึงว่ามันสกปรกแค่ไหนหลังจากที่ใส่มันมาแล้วทั้งวัน แต่คำถามของผมคือ มันไม่อึดอัดและจะทำให้คุณนอนไม่สบายเหรอ?” เธอจ้องหน้าเขา “หึ พยายามได้ดีนะ แต่ฉันจะไม่ถอดมันออก! ถ้าคุณคิดว่ามันสกปรกก็ไม่ต้องนอนกับฉันสิ!” จากนั้น หลังจากที่จำได้ว่านี่คือบ้านของเขา ทิฟฟานี่ที่อายก็รวบรวมความสำนึกในตนเองมากพอที่จะพูดว่า “คุณยืนยันว่าจะให้ฉันมาที่นี่เองหนิ!” แจ็คสันเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าด้วยความรำคาญเล็กน้อยและโยนเสื้อสเวตเตอร์สีขาวบาง ๆ ของเขาให้เธอ “ผมหมายถึงว่าคุณควรจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นที่จะทำให้นอนหลับสบายขึ้นมาก ไม่ต้องกังวล เสื้อของผมยาวพอที่จะคลุมถึงหัวเข่าของคุณเลยแหละ” ความเงียบของทิฟฟานี่เป็นหนึ่งในข้อตกลงโดยปริยาย เธอคว้าเสื้อสเวตเตอร์และมุ่งหน้าเข้าห้องน้ำ หลังจากที่เธอเปลี่ยนเสื้อเสร็จ เธอก็ตกใจมากที่เห็นว่าแจ็คสันไม่ไ

คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์

ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม

เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ

© Webfic, สงวนลิขสิทธิ์

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.