บทที่ 618 ทำไมต้องเป็นฉันด้วย?

เธอกัดริมฝีปากของเธออย่างเงียบ ๆ จากนั้น ด้วยความยากลำบาก เธอเปิดเผยความจริงอันเจ็บปวด “ฉัน… ฉันท้อง… ไอ้เวร! คุณรู้ว่าฉันไม่สามารถมีลูกได้ ทำไมคุณต้องทำกับฉันแบบนี้? รู้ไหมว่าฉันเจ็บปวดแค่ไหน? ทิฟฟ์อยากตั้งครรภ์… เธอควรจะเป็นคนที่ต้องผ่านสิ่งนี้ ทำไมต้องเป็นฉันด้วย? ฉันเกลียดคุณ!" เธอวางสายทันทีหลังจากคร่ำครวญและตะโกนใส่เขา หลังจากนั้น เธอปฏิเสธทุกสายและไม่ได้ตอบข้อความทั้งหมดของเขา เธอเสียสติไปหมดแล้วและต้องการเวลาเงียบ ๆ อยู่คนเดียว … ณ ตึกเทรมอนต์ ทาวเวอร์ ที่ห้องทำงานของผู้บริหาร มาร์คทุบโทรศัพท์อย่างโกรธจัด เลขาของเขาซึ่งนั่งอยู่ข้างนอกตัวสั่นด้วยความกลัว เขาเคาะประตูอย่างคร่าว ๆ "คุณเทรมอนต์? ทุกอย่างเรียบร้อยไหมครับ?” ออร่าที่รุนแรงและร้ายกาจรอบ ๆ มาร์คนั้นน่าสะพรึงกลัวในขณะนี้ เขาหรี่ตาหลังแว่นที่มีความรู้สึกสับสนที่หมุนวนอยู่ในดวงตาของเขา มันสายเกินไปสำหรับความเสียใจในตอนนี้ คืนนั้นเขาไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุดเมื่อเขาปีนขึ้นไปบนตัวแอเรียนโดยลืมเรื่องการป้องกันไปโดยสิ้นเชิง ต่อมาเมื่อมีสติสัมปชัญญะ เขาไม่ได้คิดมากเพราะมันเป็นเพียงครั้งเดียว ยิ่งไปกว่านั้น เขาคิดว่ามันไ