บทที่ 57 เมื่ออยู่ไกลก็ยิ่งเลือนลางจางหายไป

ก่อนที่เธอจะพบจุดยืนของเธอ มาร์คกล่าวว่า "นำแบบร่างที่น่ากลัวเหล่านั้นกลับไปซะ และบอกให้เอริก นาธาเนียล ออกแบบใหม่ให้ผม" มุมปากของเธอกระตุก เขาเปลี่ยนสำนวนได้รวดเร็วอย่างเด็ดขาด ... “แบบเหล่านี้… มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?” เธอถามอย่างสงสัย เขาชำเลืองมองเธอ “ อะไร คุณคิดว่าผมมีเวลาว่างที่จะทำสิ่งที่ยากสำหรับคุณโดยตั้งใจอย่างนั้นเหรอ?” “วันหยุดปีใหม่ในสามวัน” เธอกล่าวด้วยความหดหู่เล็กน้อย “เราจะไม่สามารถดำเนินการให้เสร็จสิ้นได้ทันเวลา แม้ว่าทั้งแผนกจะทำงานตลอดทั้งคืนก็ตาม…” “นั่นคือปัญหาของคุณ” มาร์คตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน เธอไม่มีความคิดที่จะคัดค้าน เขาสัญญาว่าจะเอื้อเฟื้อต่อครอบครัวเลน สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าเมฆดำบนท้องฟ้าสลายไปและดวงอาทิตย์ก็ส่องแสงเป็นประกายอีกครั้ง ทำไมเธอถึงกล้าที่จะต่อต้านเขา? “ถ้าอย่างนั้น… ฉันจะไปตามทางของฉัน อย่าโกรธ กลับบ้านเมื่อคุณอยากจะกลับ ฉันจะทำงานล่วงเวลาที่ทำงานอีกไม่กี่วันข้างหน้า ดังนั้นคุณคงจะหลับไปแล้วเมื่อฉันถึงบ้าน คุณจะไม่เห็นฉันด้วยซ้ำ เมื่ออยู่ไกลก็ยิ่งเลือนลางจางหายไป" เขาขมวดคิ้ว เมื่อตระหนักว่าสถานการณ์กำลังพลิกผัน แอเรียนจึงดึงภาพส