บทที่ 1132 ธัญญ่าหมดสติ

ลิเลียนเงียบไปเมื่อเธอรับรู้ได้ว่าบรรยากาศหนักหน่วงขึ้น ทิฟฟานี่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และกล่าวว่า “ก็แค่ต้นไม้ตนหนึ่ง… ถ้าแม่อยากเก็บมันไว้ก็แล้วแต่แม่เลย แต่ถ้ามันยุ่งยากเกินไปก็โยนมันทิ้งเถอะ ฉันไม่มีเวลามาสนใจมันหรอก” แจ็คสันพึมพำ “ถ้าอยากเก็บมันไว้ก็เก็บได้นะ ท้ายที่สุดมันก็คือของขวัญที่คนคนหนึ่งตั้งใจมอบให้เธอ…” ทิฟฟานี่ต่อว่าลิเลียนทางสายตา ลิเลียนเพียงแต่ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ เธอจะไปรู้ได้อย่างไรว่าต้นไม้นั้นเป็นหัวข้อต้องห้าม? เธอเพียงแต่หาเรื่องคุยเท่านั้นเอง ทันใดนั้น โทรศัพท์ของทิฟฟานี่ก็ดังขึ้น เธอไม่ได้บันทึกเบอร์ของผู้โทรเอาไว้ แต่มันดูคุ้นตามาก เธอจึงรับสายโดยไม่ได้คิดอะไร “ฮัลโหล?” เสียงของธัญญ่าดังขึ้นจากปลายสาย “พี่ทิฟฟานี่! ช่วยฉันด้วย…” ทิฟฟานี่ลุกขึ้นยืนทันที “เกิดอะไรขึ้น?” ทิฟฟานี่ลบเบอร์ของธัญญ่าไปนานแล้ว ชื่อของเธอจึงไม่ได้ปรากฏเมื่อตอนที่โทรเข้ามา น้ำเสียงของธัญญ่าฟังดูเหมือนกำลังเจ็บปวดอย่างมาก และแน่นอนว่าทิฟฟานี่จะไม่สามารถอยู่เฉยได้แม้ว่าพวกเขาจะเคยมีปัญหากันในอดีตก็ตาม ธัญญ่าดูเหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจเมื่อเธอพูดว่า “ฉัน… ฉันลื่นล้มตอนกำลังอาบน้ำ…