บทที่ 1022 แต่มันนานมาแล้วนะ

แจ็คสันลูบท้องน้อย ๆ ของทิฟฟานี่ “มันเย็นเกินไปเมื่อเปิดเครื่องปรับอากาศและร้อนเมื่อไม่ได้เปิด นอนซะ พรุ่งนี้เช้าเราจะกลับบ้านกัน” ทิฟฟานี่ซุกหน้าอกเขา “ฉันนอนไม่หลับหรอก ฉันเพิ่งจะตื่นเองนะ ฉันซื้อเครื่องประดับทั้งหมดสำหรับงานแต่งแล้วและฉันก็เหนื่อยจากการเดินไป ๆ มา ๆ มาก คุณน่ะซ่อนตัวอยู่แต่ที่บ้านแทนที่จะมาด้วยกัน ฉันงอนแล้ว" เขาจุมพิตที่แก้มของเธอ “ผมไม่ได้ซ่อนตัวอยู่ที่บ้านซะหน่อย ผมไปที่สำนักงานมา จริง ๆ นะ ผมจะผ่อนคลายได้ยังไงเเมื่อไม่มีคุณอยู่ใกล้ ๆ? ผมทำไม่ได้หรอก” เธอยิ้มอย่างกะเร่อกะร่าแล้ววาดวงกลมรอบหน้าอกของเขาด้วยความเบื่อหน่าย ความซนของเธอกระตุ้นเอวของเขา “อย่าแตะต้องตัวผม ไม่อย่างนั้นผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ นี่มันก็นานมามากแล้ว ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมควบคุมตัวเองนานขนาดนี้ได้ยังไง…” เธอจงใจแกล้งเขาต่อไป “ถ้าอย่างนั้นก็อย่าสิ มันก็นานมามากแล้วจริง ๆ คุณคงจะทำลายสถิติตัวเองไปแล้ว สถิติในการละเว้นนับตั้งแต่ที่คุณเข้าวัยผู้ใหญ่ ฮา ๆ…” เขาอยากจะปีนขึ้นไปบนตัวเธอและทำทุกอย่างกับเธอจริง ๆ แต่เขากลัวว่าจู่ ๆ ซัมเมอร์จะมาเคาะประตูหรือเปล่า ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะส่งเสียงดังมากเกิ