บทที่ 881

เคธี่รู้สึกถึงบาดแผลถูกยิงทะลุบริเวณรอบ ๆ หัวใจของเธอ ขณะที่เธอก้มลงโทรศัพท์ของเธอก็ไถลออกจากมือที่อ่อนแรง แป๊ก โทรศัพท์หล่นลงบนทางเท้าข้าง ๆ เท้าของเธอขณะที่เลือดค่อย ๆ หยดลงบนหน้าจอ เสียงตะโกนอย่างบ้าคลั่งของชายคนหนึ่งดังมาจากโทรศัพท์ “เคธี่! เคธี่! ตอบผมสิ เคธี่!” มือของเฟลิเป้ที่อยู่บนพวงมาลัยสั่นขณะที่เขารีบมายังสถานีตำรวจ เมื่อแหวกทะลุฝูงชน เขาก็พบกับผู้หญิงหน้าซีดคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ในกองเลือด หัวใจของเฟลิเป้รู้สึกเหมือนถูกฝังลงในห้องน้ำแข็งใต้ดินขณะที่เขารู้สึกเย็นเยียบไปทั้งตัว “เคธี่” เขาผลักคนที่อยู่ต่อหน้าเขาเพื่อที่เข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นพร้อมกับคุกเข่าลงข้างหนึ่งและดึงร่างกายที่หมดสติของเธอเข้าสู่อ้อมแขนของเขา “เคธี่! ตื่นสิ เคธี่!” เขาตะโกนเรียกชื่อเธออย่างทำอะไรไม่ถูกพร้อมกับอุ้มเธอไว้ แต่มันก็ไม่มีประโยชน์ การมองเห็นของเฟลิเป้พร่ามัว ไม่รู้ว่าดวงตาของเขาเต็มไปด้วยน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งหมดที่รู้คือเขาปวดใจ มันชา และหายใจไม่ออก ไม่ว่าผู้คนโดยรอบจะพูดอะไรมันก็ไม่เข้าหูเขา ทั้งหมดที่เขาเห็นคือสีดำและเลือดสีแดงสดสาดกระเซ็น “เฟลิเป้…” เฟลิเป้คิดว่าเขาได้ยินเสียง