บทที่ 865

เจเรมี่รู้ว่าเขาไม่สามารถซ่อนความลับจากเธอได้อีกต่อไป ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่พยักหน้ายอมรับ ตรงกันข้ามเขาอธิบายอย่างนุ่มนวลว่า “ลินนี่ มันไม่ได้แย่อย่างที่คุณคิด มันก็แค่...” "อะไรเหรอ?" “อาการป่วยของคุณมีการกลับมาเป็นซ้ำ” เจเรมี่รู้สึกว่าคำพูดเหล่านั้นมันช่างยากพูดเหลือเกิน กลับมาเป็นซ้ำ? เมเดลีนจำได้ว่าเธอป่วยยังไงในตอนที่เธอมีแจ็คสัน เมื่อเธอคิดถึงมันเธอก็สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่ยังสดใหม่ เธอสัมผัสท้องของเธอเบา ๆ และในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมเจเรมี่ถึงยืนกรานที่จะให้เธอทำแท้ง “ลินนี่ อย่ามองโลกในแง่ร้ายเกินไป ผมถามหมอแล้ว ตราบเท่าที่คุณผ่าตัดคุณก็จะสบายดี คุณมีโอกาสฟื้นตัวเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์เลยนะ” เขาจับมือเธอและรู้สึกสำนึกผิด ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาฝืนยิ้มให้เธอ “ลินนี่ จริง ๆ แล้ว… จริง ๆ แล้ว ไม่เป็นไรหรอกนะ แม้ว่าเราจะมีแค่แจ็คสัน ผมไม่อยากเห็นคุณทุกข์ทรมานอีกแล้ว หมอบอกว่าอาจเป็นเพราะสภาพร่างกายของคุณ ตราบใดที่คุณไม่ตั้งครรภ์ คุณก็จะไม่มีปัญหานี้อีก” เมื่อเมเดลีนได้ยินเช่นนั้น เธอก็เงยหน้าขึ้นมองเขา “จริง ๆ แล้วเองก็คุณต้องการเด็กคนนี้ด้วย ใช่ไหม?” ดวงตาของเจเรมี่มั่นค