บทที่ 722

‘ฉันทำอะไรกับเขาจริง ๆ เหรอ?’ เมเดลีนรู้สึกว่าเริ่มมีไอร้อนออกมาใบหูของเธอ เมื่อเดินไปส่องดูตนเองในกระจก ทันใดนั้นเธอก็สังเกตเห็นรอยแปลก ๆ บริเวณซอกคอ เมื่อล้างเนื้อล้างตัวเร็จเรียบร้อย เธอเดินออกมาและเห็นกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ที่เจเรมี่ทิ้งไว้ ซึ่งมีข้อความสั้น ๆ เขียนอยู่บนนั้น [ลินนี่ ผมกำลังจะส่งแจ็คไปโรงเรียน คุณนอนพักอยู่ที่นี่อีกสักหน่อยก็ได้] เขาไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เลย และให้ความรู้สึกเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น เมเดลีนมองดูกระดาษที่เจเรมี่ทิ้งเอาไว้และเริ่มกวาดตามองอย่างถี่ถ้วน เธอมองลายมือที่เรียบร้อยของเขา และทันใดนั้น เธอพลันนึกถึงคำสารภาพที่เธอเคยเห็นในสมุดบันทึกที่ร้านอาหารใกล้กับมหาวิทยาลัยเกลนเดล [เมเดลีน ครอว์ฟอร์ด ผมชอบคุณ] ตอนนี้ เมเดลีนก็รู้เสียทีว่าเจเรมี่เป็นคนที่เขียนข้อความที่ไม่ระบุชื่อคนเขียนนี้เอง เขาชอบเธอตั้งแต่ที่เธอเข้ามาเรียนปีแรกแล้ว แต่ว่าเขาพยายามที่จะปกปิดความรู้สึกที่มีต่อเธอเอาไว้ ตอนที่เมเรดิธพยายามที่จะเลียนแบบพฤติกรรมของเธอ เขาทำได้เพียงแค่ห้ามตนเองไม่ให้ไล่ตามเธออีกเพราะว่าสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ตั้งแต่ตอนเด็ก เมเดลีนออกมาจากโร