บทที่ 195

การที่แจ็คสัน วิทแมน เชื่อใจเธอมากแม้จะอายุยังน้อยเป็นสิ่งที่มาเดลีนคิดไม่ถึงมาก่อน “ผมสามารถเรียกคุณว่าพี่สาววีล่าจากนี้ไปได้ไหมครับ?” แจ็คสันมองไปที่มาเดลีนอย่างมีความหวัง มาเดลีนพยักหน้าและยิ้มออกมา ทว่าจิตใจของเธอยังลังเลกับภาพจำที่แจ็คสันเรียกเธอว่า ‘แม่’ เมื่อครู่ "แน่นอนสิ" เมื่อได้ยินคำตอบของเธอ รอยยิ้มที่สง่างามจากใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแจ็คสันน้อย นี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่มาเดลีนได้เห็นรอยยิ้มของแจ็คสัน ไม่ว่าจะเป็นเมื่อสามปีที่แล้วหรือสามปีต่อมาในวันนี้ ลักยิ้มสองข้างปรากฏขึ้นที่มุมปากของแจ็คสันขณะที่เขายิ้ม เขาดูอบอุ่นและน่ารัก เช่นเดียวกับลิเลียน มาเดลีนรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ท่วมท้นในอกของเธอพร้อมกับรอยยิ้มที่เหมือนเทวดาตัวน้อยของเด็กคนนี้ หลังจากนั้นไม่นาน เจเรมี่ได้ปรากฏตัว เขาขอเข้าไปในบ้าน แต่มาเดลีนรั้งเขาไว้ข้างนอก “กรุณาดูแลลูกชายของคุณให้ดีกว่านี้ คุณวิทแมน ทั้งที่แท้จริงแล้ว เขาคือลูกชายที่มีค่าของคุณกับคนรักของคุณ” ขณะที่พูดทุกคำมาเดลีนสบตาเขาต้องการจะสื่อความหมายจากใจจริง เธอหันกลับไปมองแจ็คสันด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและแผ่วเบา “มาเถอะ แจ็ค พ่อของหนูมา