บทที่ 161

ทันทีที่เขาได้ยินน้ำเสียงของมาเดลีน ใบหน้าของเจเรมี่เริ่มแสดงออกอย่างเย็นชา เขาเม้มริมฝีปากบางของตัวเองเข้าหากันแน่นและคว้าคางของมาเดลีนมาทันที มาเดลีนคิดไม่ถึงว่าเขาจะทำเรื่องแบบนี้ แต่ทว่า เธอสามารถหลบหลีกมันได้อย่างรวดเร็ว “คุณวิทแมน คุณมีคู่หมั้นอยู่แล้ว โปรดเคารพและให้เกียรติตัวเองบ้าง” เธอเตือนสติเขา อย่าไรก็ตาม ใบหน้าของเจเรมี่ยังคงเย็นชาขณะที่เขาจ้องมองมาเดลีน “คุณบอกว่าไม่ใช่เธอ แต่คุณมีความกล้ามากพอที่จะเปิดหน้าอกด้านบริเวณซ้ายให้ผมเห็นหรือปล่าวล่ะ?” เขาไม่มีวันลืมไฝบนหน้าอกด้ายซ้ายของมาเดลีน มันชัดเจนเเละโดดเด่นมากกับผิวที่เนียนและเรียบของเธอ หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น ใบหน้าของมาเดลีนได้ตึงขึ้นทันที “คุณวิทแมน คุณกำลังล้อฉันเล่นหรือไง? คุณคิดว่าฉันจะให้คุณเห็นส่วนนั้นของร่างกายฉันไหม? กรุณาปล่อยฉัน” เขาจ้องดวงตาคู่สวยตรงหน้า “เธอรู้สึกผิดงั้นหรอ? หรือนั่นคือสาเหตุที่ไม่เปิดให้ผมดู? มาเดลีน ทำไมเธอถึงยังไม่ตาย?” “ทำไมเธอไม่กลับมาหาผมถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่และไม่เป็นอะไร?” ‘ทำไมฉันยังไม่ตายนะ? ‘ฉันเป็นอุปสรรคในชีวิตของนายเพียงเพราะฉันยังมีชีวิตอยู่งั้นหรอ? นายต้องการให้