บทที่ 1252

คาเลนและวินส์ตันต่างก็ตกใจทั้งคู่ จากนั้นพวกเขาก็มองไปที่เมเดลีนซึ่งยังคงใจเย็นด้วยความงุนงง “คุณอย่าทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีกเลยนะ เอวลีน ตอนนี้เรากำลังอยู่ในศาลนะ” ดูเหมือนว่าไรอันกำลังเกลี้ยกล่อมเธอด้วยท่าทีอ่อนโยนและใจดี เมเดลีนเองก็แสร้งยิ้มอย่างซึ้งใจ “ไรอัน ฉันทำต่อไปไม่ไหวแล้ว และคุณก็ไม่ต้องทนทำมันเช่นกันนะคะ” “...” ไรอันตกตะลึง ในขณะที่มองใบหน้าเย่อหยิ่งของเมเดลีน เขาแปลกใจและสับสนกับการกระทำของเธอที่ไม่เข้ากับคืนนั้นที่เธอเมามายจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการแสดงอย่างนั้นหรือ? ด้านที่เปราะบางและความโศกเศร้าของเธอในคืนนั้นเป็นเพียงสิ่งจอมปลอมเท่านั้นใช่ไหม? “ไรอัน ฉันรู้ว่าคุณคงจะบอกว่าฉันปลอมแปลงหลักฐานเพื่อเจเรมี่ แต่คำโกหกก็คือคำโกหกอยู่วันยังค่ำ ยังไงการโกหกก็ไม่มีทางชนะความจริงได้หรอกนะ” ไรอันมองเธอออย่างสิ้นหวัง จากนั้นก็เห็นเธอก้มลงไปหยิบกระเป๋าจากด้านข้างของเคน รูม่านตาเขาหดลงขณะมองไปยังกระเป๋าที่เมเดลีนหยิบขึ้นมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ เมื่อเห็นใบหน้าที่ตกใจของไรอัน เมเดลีนก็ถือกระเป๋าไปยังจุดให้การของพยาน ก่อนจะเปิดกระเป๋าและหยิบชุดสูทออกมาต่อหน้าไรอัน “